Zulüm katran gibi yakar,
Eritir saf altınları!
Ruhlar bedenlerden çıkar,
Can verir tomurcukları.
Hayalleri türbeleşir,
Yetmiş yerde umutları,
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Sn İsmail Söylemez
İnsan yer yüzünün en baskın türü olup işbirliği yapan, rekabetçi, çoklu gruplara bölünüp yek pare hareket edebilen sosyal bir varlıktır.
İnsan; evrenin, insanlığın adalet ve merhamet içinde yaşayabilmesi için gerekli olan asgari yönetimi ortaya koyamamıştır.
Bu yüzden, ben duygusu ile hareket eden insan, en vahşi yüzünü de hem cinsine göstermekte tereddüt etmemektedir.
Yaşanılan bunca zulüm, bunca sürgün ve savaşların tek sorumlusu insanın kendisidir.
Şiir sayfamı onurlandırdınız.
Şerefyâb oldum.
Halit Korkmaz
Naçiz
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta