Vahim Bir Aşk Şiiri - Nevzat Çelik

dökerek
bütün yapraklarımı
tenhasında oturulmayan
bir ağaç gibi geldim
ne rüzgar ne de bir meze
bana rakı ver şef
şişesinde

gitarcı çocuğa söyle
benim şarkılarımdan
uzak dursun bu gece
servis filan istemez
sandalyeyi kaldır
çiçekleri mumu
o adam buralara gelmez

vahim bir aşk
kapatmış gözlerini
açıp bakmıyor
bir kalbi var
sanki atmıyor
ne fırtına biliyor
ne düğün çiçeği

adam değil o
başka bir şey
yüzündeki çocuk
büsbütün bulut
ve bana uzak
cehennem kadar
sandalyeyi kaldır şef
şişeyi masada bırak

öyle kurşun gibi
bıçak gibi değil
bütün denizleri ölür
bir adam değerse
kalbine kadının
şarkılar yarım kalır
rakı yarım

aç bir kurt gibi kararıyor gece
geceleri kent bir bilmece
hayatımı masadan alıyorum
en iyisi mi unut şef
sandalyeyi çiçeği mumu
ben balkona çıkıyorum

ben kendimden çıkıyorum...