Ümit Alphan Şiirleri - Şair Ümit Alphan

Yİ-YEN
Çevirmelere takılırdık hep yoldaş.
Kimi aşktan çevirirdi.
Kimi zevkten.
Kimi de tavuk zannedip vitrine dizip çevirirdi.
Onu bana,

Hayır istemedim ki!
Sen dildeyken,gönülsüz sevgini.
Yüzerken beraber,geleceğe atılan nahoş kulaçlar.
Dinleyin,şiirdaş sırdaşlar.
Bunlar sır olmadan, aramızda kalsınlar.
Sözüm ona beni ona aşık bırakacaklar.

Kağıdı buruşturup atmaksa derdin.
Dert değil...
Yırtmadan hayatın özetini
Sakın benden yazma.
Zira çöpten çıkan aşk çok onda.
Ümit ALPHAN//Zira//

Sonra dökeceğim eteklerimden,
Kışın zirvemde kar olan,ırmaklardan suları.

Sular akacak bedenimden,
Parçalar kopararak şekillendirecek,
İçimde sakladığım taşları.

Yanlızlığa melhemmiş meğer.
Koş bakalım!
Konu aşksa herşeye değer...
Ümit ALPHAN //Değer//

DENKLEM

Yüzerken can havliyle,
Batan aşk geminden çığlıklarla...

İrkileceksin...!

Boğazına kadar batmışım pisliğe.
El uzatan çok.
Kurtulmak istemiyorum dost.
Pislik bana geçirilmiş post.
Çıksam da çıkaramam üzerimden.
Yanan bakışlar atarlar üzerime.

Gece üç beş nöbeti benimkisi
Yarım saat bile geçmiş değil,
Daha uçkurlar bile çözülmemiş,
Sahtecikten sevişmelere.
Gece bekçisinin düdüğü
Her zaman ki tizlikte

Bebekleşme çirkin dilber.
Sen hayalimden bile güzelsin.
Rüyalarıma girersin her gece durmadan.
Uzaktan baktığım vatanıma benzetirim.
Her bölgeni ayrı,
Aynı aşkla severim.

Eski dostlara benzettin seni.
Biliyor musun?
Gördüğümde sevdim seni.
Bilemesin!
Öptüm kokladım ekrandaki sahte resmini.
Göremezsin,