Kudurmuş ve kana susamıştılar...
Îmân, vicdan, engelini aştılar...
Amaç: kan gölleri oluşturmaktı;
Allah'sızca, vahşîce, savaştılar...
Sinsîce, aramıza karıştılar...
Nedir insanın şu acâyip duası; ?
Paraya dönüp,emvâle secde eder...
Dünyâ dedikleri örümcek yuvası,
Kuvvetli bir rüzgârla dağılır gider...
Güvenilen dağlara yağar da karlar
Uzanmış yatar içimde
Sonsuz aklar...
Karlı,buzlu topraklar...
Bahar gelse,çiçek açsa...
Dalları sarsa yapraklar...
Gönlüm donmuş,kımıldamaz
Her şâir bir imbik gibi
Damıtır tüm dünyâyı
Her görüntü,her tür olay
Onun rûhunda erir
Eler eler karıştırır
Ona mâlhulyâyı
Onlar insan değil; yılan, engerek...
İçten taşan aleve el vererek;
İspatlıyor ki, vahşetin dölüdür;
Hepsini, bu Vatan'dan sürmek gerek...
Onlar; kanı, geni bozuk, yaratık...
Tahrîf edilmiş kitabın; ilhâmıyla, belâ ara...
Ey manyak; şeytan gözüyle bak, bütün Müslümanlara...
Asıl ben sana diyorum, gerçek dînin deliliyle;
Sen iblissin, sen çıfıtsın, sen nâmertsin, rûhun kara...
Her âile târihinde kaybolmuş nesiller olur...
Kimi yoksulluk içinde yaşayıp,yok yere ölür...
Çizgisinden çıkmayan sürünüp gider mezâra dek,
Tâlihini hor görenin başına ağlar örülür...
Kimi anadan/babadan küs gelir dünyâ yüzüne,
Bozuk genlerden olmuştur,türlü dertleri görülür...
Cennet gibi mekândı...
Soldu...Sarardı...
Nazar değdi
Şühedâ merkadi gülistana...
Yiğitler harmanını haşare sardı,
bir ülkeyi döndürdüler ate'istan'a...
Söyle bana ey hakîkat; bir insan, niçin olur,
Yahudi'den çok Yahudi, gâvurdan fazla gâvur...?
Onu dönüştüren nedir, para mı, menfaat mı,
Hangi adi düşünceyle, doğru yoldan savrulur...?
Kendi insanına karşı, gâvurdan yana olmak;
İçin şantaj mı yapılır, tuzaklar mı kurulur...?
''Eşeklerin keyfi artar su içerken çalınan ıslık sesinde''...
Laikperestler; her dem boza pişirir, müminlerin ensesinde...
Ey; ''Dünyâda adâlet mülkün temelidir'' diye cart curt ötenler;
Başlar bile özgürce örtülemez,adâlet bunun neresinde? ...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!