Ulvi Ziya Şiirleri - Şair Ulvi Ziya

Hangi dala el attık da hemen kurumadı ki? ...
Çıktığımız hangi dağı duman bürümedi ki? ...
Ağzımızı sulandıran hangi cennet meyvesi;
Avcumuza düştüğünde hemen çürümedi ki? ...

Lânet mi var? ...Büyüden mi? ...Şeytanlar mı sebebi? ...

Kindar haçlı yalancıdır, gerçekleri inkâr eder...
Müslüman'ı kızartır yer, yediklerine ''barbar''der...
İslâm yemek sevap diye, teşvik eder papazları;
Onlar aslen canavardır, uygarlık dâvâsı güder...

Hiçbir târih söyleyemez, insan yiyen Müslüman'ı...

Dünyâ zehir dolu çanak,vücûdumuz bir sünger
Sanatımız her acıyı massederek yaşamak
Hiç içmeden sarhoş olmak başka çeşit bir hüner
Yobazların hüneri de sallananı taşlamak...

Nâdân art niyetli bakar,gördüğü kara bir iz

''İmânını yitirmiş paslı yürek,insan olana,ardır''...
Kurt kânunuyla eğitilmiş insan,geleceğe zarardır...
Bir zaman gelir ki,sarsılır,muhkem bildiğimiz cepheler;
Mahvolan ümide yolgösterecek,İslâmın nûru vardır...

Şeytandan beter olmuş insanların arasında
Yaşamak işkencedir; ömür,tükenir gider...
Zâlimler,sınır tanımaz,her tür ihtirâsında
En öne geçip,cennet yurdu,cehennem eder...

Zulmet; oynaşır durur, kalplerin karasında...

Kim görmüş ki; ufka duman salan,bu geminin gittiğini...
Kim görmüş taş yüreklilerin mâsumları eğittiğini...
Aydınlar,güvenlik kuvvetleri ve toplum ayrı tellerde;
Hangi düşman eder bu milletin kendisine ettiğini? ...

Biri yapar,diğeri bozar,isyancı duygular hep azar...

Açık, şeytanın yolu; âdemin yolu, örtük...
Mert, doğru, engellenir; yükselir kalleş, sürtük...
Bütün kutsal kitaplar, iyi, doğru olun, der;
Helâl lokma kazanın, helâlinden yeyin, der;
Temiz bir kalp taşıyın, doğru söz söyleyin, der;
Bu kesin emirleri, kimler duyar, kim dinler....?

Şeytanca işler yapan; fesatlık üstüne kurulmuş, bir devlet...
Ayaklar altında; tüm evrensel değerler, ilâhi adâlet...
Güyâ kendi seçilmiş ırk, diğerleri sömürülecek millet...
Dinini, ırkını koru, gayrısına her türlü hîleyi yap;
Soykırım uygula, kitle imha silahı at, çevreyi mahvet...
İnsanlığa aykırı böyle bir devlet, yaşar mı, uzun müddet...?

Zehir eder yaşamayı canavarlaşmış tipler...
Kopar bir bir insanı hayâta bağlayan ipler...
Cemiyetin şer güçleri,baş rolde,en öndedir;
Hazan yaprakları gibi,sürüklenir garipler...

Çalan çalar,çırpan çırpar,kapanlar da hep kaçar...

Bir insan; sapıtmışsa,şaşmış ise feleği
Olgun karpuzu yemez,tercih eder keleği...
Takdir etme duygusu reklamlara göredir;
Diker tezek üstüne tavus kuşu teleği...

Gözleri boyanmışsa,satılmışsa yüreği