Suskun bir çiçekti bu sabah beni karşılayan,
Gözlerini göremediğim bir gül,
Adını merak ettiğim, belki de bildiğim,
Ama hiç söylemediğim.
Gizli kalan karanlıktır içinde, soğur gün geçtikçe,
Hayatta geçen her günüm kendimden çaldığım bir adım,
Zaman geri dönmez bir nehir, akar gider aklım,
Kendimde kalan hala harcadığım bir yalnız canım,
Görmeye hasret ama göremez yanımda bir adım.
Kendime umut yüklemeye korkuyorum acılardan sonra,
Zorla sevdiremiyor kimse kendini,
Yanında olma zayıflığı yürekten gelmeli.
Onsuz olamama yıkıyorsa ruhunu,
Bin parça olup kırılmalı yine onun yanında.
Dışarıda yine yağmur yıkıyor boş sokakları,
Seni görmeden yaşamıyor yüreğim, hep seni arıyor,
Ellerinde olmadan bedenim nefes almıyor
Ne yapsam senden uzak kalınmıyor
İlk gün gibi çarpıyor yüreğim, seni özlüyor gözlerim.
Çok ama çok sevdim seni ilk günden beri
Zamansızdı sevgilerim, o yüzden korunmasızdı
Hep bendeydiler, yalnızdılar, paylaştırmadım kimseyle.
Gücüm yoktu aynı şeye, her seferinde,
Düşüncelerle, istemsiz başladım ben de yürümeye.
Gözlerim yoldaydı yürürken, bakmadım önüme,
Bakışlarında yaşadım o gün, sen farkında olmadan,
Ben yeşile baktın, ben hasretine,
Sen tabiatın yavrularına baktın, ben özlemine,
Bir an bana baktın, ben ise uzaklara.
Ait olmadığın yerlere gittim daldığında,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!