Hüzünler geliyorsa aklına adım dudaklarındayken,
Gözlerin birşey bulmuyorsa kaçak bakışların ucunda,
Kaçır herşeyini kırık yüreğimin sessizliğinden,
Esirge kelimelerini doğmayan güneşlerin kızıllığından.
Hayata neden küstün baharın açan çiçeklerinde?
Gitme yalnızlıklara Pamuşum beni bırakıp buralarda,
Uzatma ellerini yalnız gecelere, yıldızların sıcaklığına,
Gitme kokunu bırakıp ıssız karanlık köşelere,
Yalnız bırakma bu sensiz yaşayamayan yüreği.
Dayanılmaz olur ayrılık acısı gerçekten seviyorsan eğer,
Öyle zor buldum ki yüreğimin beklediğini,
Öyle çok kabullendim ki sendeki mutluluğun ışığını.
Bir yarım sende kendini buldu solurken hayatı,
Bir yarım bende kaldı özlerken gözlerini.
Gitme dünyamdan sen bendeki hayatsın artık,
Ne taşı ne de toprağı yaramadı bana,
Suyu bile diyemiyorum ki, denizi yok,
Kaçmak istiyor adımlarım bu memur diyarından,
Dar geldi topraklar, kurudu yalnızlığın sessizliğinde.
Sevemedim bana bakan sabit gözleri
Unutmak, unutulmak kadar kolay mıdır sence?
Hele unutulacak olan kalbine işlenmişse.
Hatırladığında kendini hissettiren bir şeyse,
Aklından geçirmeyi bile deneme bence.
Zaman geçer adını unuturum belki,
Dün gibi hatırlıyorum ilk buluşmayı,
Aklımda hep taze hep aynı.
Ne yapsam unutamam,
Akşam güneşinin yüzündeki gölgelerini.
Daha yeni olmasına rağmen,
Aşkları vurdular zaman zaman,
Ya da öyle sandılar gülümserlerken üzgün yüzlere.
Ama hep kutsaldı ne varsa akıllarda kalan,
Ölmeyen, yıkılmayan, sonsuza dek yer etmiş gönüllerde.
Arada sessiz kalanlar da oldu.
Sana gelirken gökyüzünde bıraktım hasretimi,
Artık çekemediğim bir an bile.
Bir kuş buldum derdimden anlayan,
Şimdi hasretim uzaklarda, o kuşla yanyana.
Sana gelirken denizde bıraktım kederimi,
Öyle özlemişim ki burnumu tuz kokusuna dokundurmayı,
Gözlerimde martıların gülen yüzlerini süzmeyi,
Boğazın sularına teğet, dalgaları takip edip,
Yorulup bir kenara düşünceleri sessizce oturtmayı.
Çok uzun yollar can gücüyle gitmekle bitmiyor,
Herkesin vakti dolarmış mekanı daralınca yüreğinin sınırlarında,
Kaçmak için yolları süzer dalarmış aklının ilk ısındığına.
Çıkışı hiç düşünmeden yürürmüş bakmadan geride kalan acısına,
Yüreğini kilitler anahtarı yolda bırakırmış bulunmamacasına.
Ben de kaçıyorum toprağa gömülmüş soğuk taşlara basmadan,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!