Ufuk Çoban Şiirleri - Şair Ufuk Çoban

Denedim binbir yolu göstermek için sevgimi,
Anlatamadım bir türlü ne demek istediğimi.
Hiçbirşeye sığdıramadım isteğimi,
Bu yüzden anlayamaz oldum ne kadar sevildiğimi.

Zamanı seçtim kesinlikle olmadı,

Pay ettim sevgimi kurda kuşa,
İhtiyacı olan her varlığa.
Bir gülümseyiş oldu alındığında,
Ben unutmam, onlar da unutmaz asla.

Bir melodiydi bir sarı kanaryada,

Ellerimi yolladım kuşlarla sana,
Dokunması için o ipek tenli yanağına,
Belki benden bir parça olur diye yalnızlığına,
Belki biraz şifa olur diye hastalığına.

Özledim gözlerini her zaman bakmamış olsa da bana.

Mutlu musun yaptıklarınla kendine bana,
Sessizliği yıkıp gittiğin uzaklarda?
Bir şans çok mu geldi ellerine ağırlığıyla,
Kırıp gittin kapıları açılışı yok bir daha.

Yalnız mısın bensizliğin ortasında,

Sevmek zor, sevgisiz kalmayı göze alacak kadar,
Gerçek uzak, ıslak gözleri kapatana kadar,
Söndürme mumları onlar senin son ışığın,
Yanacak güneşin, yanında ışık olana kadar.

Bitecek birgün ya ömür, ya sevgi,

Nereye bırakayım yalnızlığımı, bir yer gösterin,
Huzurlu bir göz oda, bir ışığı olsun akşamları,
Yanıma başka birşey koymayın gözlerime dokunan,
Alın ne varsa buradan kalan yanımdan, alın uzaklara.

Nereye gömeyim sırları, acıları ölmüşçesine çıkmasın yerinden,

Yalnızlığına öyle gömüldüm ki kendimde değilim,
Ben senmişim oysa, yanındayken bilemedim.
Bir parçamı senden öyle alıp koparmışım ki,
Senden kopanlar takılmış üzerine yeni anladım.

Gülüşüm sendeymiş, seninki de bende,

Kimi bekler rüzgar, savurmak için uzaklara,
Yalnızlıklar son bulur gözlerin ucunda.
Kapılar açılır aşkların keskin yollarına,
Anahtar bulunmaz ki kalbin kapalı kapılarına.

Yıllar saklamış yüreğini güneşten uzak yerlerde,

Sıkıştı zaman kapalı kapılar ardına,
Faydası yok açmak için zorlamanın.
Kabullenip beklemenin inanırken doğruluğuna,
Bu gece sabrım yoldaşım, zaman düşmanım.

Ne kadar kolaymış üzüntüyü davet etmek,

Payıma yolculuk düştü bugün senden uzaklara,
Alıştığım gözlerinden, şikayet ettiğim sözlerinden.
Ektiğimi yürüyorum bugün senden uzaklara,
Hiç vazgeçemediğim sevdandan, hiç tadamadığım değer verişinden.

Neyi hakettim kim bilir, ama ben yaşıyorum bugün bunu,