Tayyibe Atay Şiirleri - Şair Tayyibe Atay

merak!..sonra insan!..daha sonra merak ve hayvan!..daha daha sonra merak ve su, rüzgar,ağaç,ot!..merak işte; hepimizin sahip olduğu bir yeti, demin saydığım her şeyi bağlayan bir duygu!.

merak ile saydığım şeyler arasındaki bağı, önce otları ele alarak açıklamak istiyorum.

küçücük bir tohumdur önceleyin...yatar toprağın sıcacık, kokulu göğsüne..bir yağmur yağar, bir güneş açar sonra; kımıldamaya başlar tohum...uykudan uyanmaktır bu!..yeryüzünü merak eder,usulca başını çıkarır deldiği pencereden...sevmiştir güneş ışığını, yağmur altında yıkanmayı...boy atar zamanla...dalları uzamış,uçları tomurcuklanmıştır...mevsimler gelir, mevsimler geçer hayatından...dünya güzeldir; yaşanmaya değerdir derken; dökülmeye başlayan tohumları ardından tekrar saklanır toprak altına!.

yağmur yağıyordu
bir fısıltı
döndüm baktım
asma ağacı açmış ellerini
"beni yapraklarımdan ısla"
diye yalvarıyordu...

ay ayyyy!..siyasi cinayet mi arıyorsun?.hemen söyleyeyim!..hani ne demişti Nasrettin Hoca:

“karım ölünce küçük, ben ölünce büyük kıyamet kopacak!..”

işte sana bir küçük, bir de büyük siyasi cinayet:

ne demişti büyük kurtarıcı Mustafa Kemal Kemal:

“Ben sporcunun zekisi ve ahlaklısını severim”

eeee!..şimdi bu bağlamda Paris olimpiyatlarındaki durumumuzu değerlendirmek gerekiyor bence!.yani diyorum ki; sporcularımız hem zekidir, hem ahlaklı!..neden mi; kendilerinin üstünde altın, gümüş, bronz alan diğer ülkelerin sporcuları ile kavga- dövüş falan etmemişlerdir!.az şey midir bu allasen!.onların bu davranışı; ahlaklı olduklarının ispatıdır!..açıkçası, hepsi ile gurur duymalıyız bundan!..

ah Olriç
hangi masalın içinden çıkıp
İçinde aşk olmayan
şiirler yazıyorsun bana!..

saray balkonundan

“ne düşünüyorsun” diye soruyor, her gün birisi!.!.sorsun tabii de, bana değil, sorulması gereken yere yada kişilere sorsun!.benim ne düşündüğümün geleceği kurma, halihazır durumları kurtarma konusunda herhangi bir işe yarayacağı yok çünkü!..tutup ne düşündüğümü şuraya sıralasam, bundan kendisine pay çıkaran, yararlanan birileri de olmayacak!..bu durumda düşüncelerimi yazmaktan vazgeçtim!..

dedim de; huyum kurusun, hemen çark edip, yazacağım işte!.sadece ben miyim bir öyle, bir böyle laflar eden; sabah başka, akşam başka tam tersini söyleyen, fırıldaklar kümesinin elemanı olan!.sadece ben miyim dosdoğru olmayan; değilim di mi!.yat kalk birbirini yalanlayan sözler arenasında debelenip durmuyor muyuz sanki!.olanların, yalan olduğunu kim inkar edebilir ki!.

geleyim konuya:

bir evlere baktı
bir de sokaklara
sokakta yaşayan kedi!..

sesinde yas
bağrındaki taşa yatırıp

kıvırıp kıvırıp koydum
yare giden bütün yolları
evimin içine...

odalar arası otoyol
kapılar tünel

bunların horozlardan korkan Osman olduğunu anlamıştım ama,Osman olamadan Osmanlı olmalarına akıl erdiremiyorum...

demek ki akılsızın tekiyim!.bu yargıya varmam için, bindebir bile olmaktan uzak Ali'nin konuşmasına kulak asmam kâfi geldi...

ne dedi peki bu bindebir..."Hayriye-i vaka" 😀

oturdum
kendimi açtım önüme
harflerimden başladım okumaya
yavan bir hayat hikayesi döküldü dilimden
kıraç toprakta fareydim
kuruyan denizde su samuru!.