bir şehir düşün avuçlarında;
sokakları, caddeleri, evleri olsun.
birde ortasından nehirler aksın...
ama öyle boş, öyle ıssız.
kaybolmuş; çılgın ama mert çocukları...
öyle sessiz ve vicdansız bir şehir.
Bir şehir sustu, kayboldu bu gece.
Çarpan yürekler soldu sen gidince.
Zaman durdu, denizler kurudu.
Ne martıların ne kırlangıçların
Ne de rüzgarların sesi duyulur oldu.
Sustum, sanki hiç konuşmamış gibi,
bir sen'im tam olsaydı da
her şeyim yarım kalsaydı...
dünyayı ölümsüz sanan sen;
ah şu inadın yok mu?
ölüm değil korkum elbet,
beni korkutan;
bir sen varsın içimde,
İstanbul'da kaybettiğim...
bir İstanbul var içimde,
sokaklarında kaybolduğum...
bir sen varsın bir de ben,
aramızda ise uzun uzun yollar
ve hatta yürüdükçe,
çoğalan kilometreler.
sen ve ben, öyle uzak ki mesafeler...
her sabah uyanır uyanmaz
bir ses çınladı kulağımda,
karanlıkta buldum kendimi birden.
uyanıp da baktığımda;
bugün burada olduğumu farkettim...
acımadan harcarken zamanı,
belki de hiç düşünmedim yarını.
bir sessizlik çökmüştü dilime,
ve ellerim öyle acemi...
belki ilk kez seviliyordum böyle,
hiç alışık da değildim sevgiye...
ve onan sonra da;
kimse de sevmedi asla,
bir sevda devrimi yapacağım,
tel örgüler saracak yüreğimi,
içinde sen olacaksın...
ikinci bir emre kadar,
yasaklanacak bütün giriş çıkışlar...
Bir şiir yazalım seninle
Adını özledim koyalım
Önce yüzünü çizelim
Sonra hilal kaşlarını
Şuraya da gözlerini
Gülen hâli olsun ama
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!