Tahsin Emek Şiirleri - Şair Tahsin Emek

AKLANINCA DÖNGEL BARİ

Derin yaralar bırakıp tükendi gitti.
Bu yaralar bütün ülkeme yetti
Hainler her şeyden habersiz sanki
Tarihleri sende yazılı Eylül!

Gönlümün emaneti-sin şu yüreğime
Başka sevgi giremez inan kalbime
Görmez senden başka bak gözlerime
Kendim için sevdim! Yalnız kendime

Taşıyor bedenim tüm izlerini

Sen nesin ki ey insan!
Dönüp aynaya baksan
Kendini gör bak!
Görmek istersen
Nedir ki seni taşıyan
İki yüz on iki kemik

Senden bir metre ıra-yandan
Bin metre ıra!
Değmez onu aramaya
Ne ışık yak ne de bir çıra
Kaçan kovalanır derler
O bir şeytanlık

KADINLARIMIZ

En büyük dayanak en güzel varlık.
İyi kötü anda hep sizler varsınız.
En ağır günlerde size dayandık.
Vefa borcumuz var kadınlarımız.

Bu gün senin şarkın söyleniyordu;
Uzaktan dinledim yaklaşamadım!
O bana hep seni! Gösteriyordu
Gözümü açıp ta hiç bakamadım!

Kesildi ayağım dik duramadım!

İSTESEM DE GELEMEM Kİ

Görünmez kâr dolu yollar
Bende her mevsim Sonbahar
Dalda kalmadı yapraklar!
Yollar dikendir gelemem

Sararan yapraklar durmuyor dalda
Buradayım gitmem diyenler nerede
Bir söz vermiş idin o giden baharda
Söz durdu yerinde söz veren nerede

Öyle masum ki gözlerin
Öyle saf ki öle derin
Canlar yakar o bakışın
Kalbimdir hep senin yerin

Yüreklerin aynasıdır

Asırlardır varım ben!
Henüz sen var olmadan!
Ben İslamda doğmuşum!
Sen daha inanmadan!

Ehli-Beyt' tir benim Atam!