Tahsin Emek Şiirleri - Şair Tahsin Emek

Aşk diyerek ne sevmiştik
Hiç ayrılmayız demiştik
Yüreğimiz bir olmuştu
Bu günleri ummamıştık

Terk edip de gitmek varmış

Tan ağarırken şafakta
Gün batarken ufukta
Sen neresinde olursun
Özlediğim İstanbul’un

Bir salaş meyhanede mi?

BUNLAR BANA YAPILIR MI


Bahtımı koydum de ğirmen ta şına.
Durdu dönmez oldu koca değirmen.
Güven olmaz olmuş öz kardeşine.

Mazlumların ahı sizleri yakar
Yemiyor mu size sönen ocaklar
Bu böyle mi gider nereye kadar?
Bir gün sizi boğar dökülen yaşlar

Dul yetim ettiniz canlar yaktınız

Sevmenin zamanı geçmiyor sende
Sana aşkım asla bitmez özgürlük!
Ne zorlukla seni bahşetti bizlere?
Atamızın yolunda aşkla yürürdük.

Bu vatan şehitler kanıyla dolu

DÜNYA FANİ DEĞİL



Herkes fani diye söyler Dünyaya.
Oysa bunlar doğru değildir güya.

DÜRÜST OLALIM

Oturup kalmışım masa başında
Aklımdayken seni gördüm karşımda
Sıcak bir ürperti sardı içimi
Bir el sallamadın konuşmadın da

İçimde yaşarsın uzak olsan da
Seni unutmam sen unutsan da
Bir yer ettin artık bu hayatımda
Ben sensiz olamam bunu bilirsin

Sabah güneşimsin aydınlatırsın

Okur bilemezsen doğru yolları
Sen boşa kılarsın o Namazları
Göremezsen eğer bakıp yukarı
Din senin neyine Kitap neyine

Yetimin Hakkıyla Cirit atarsan

Gün olur yıkılır kalmaz bu devran
Kimler geldi geçti der idi atam
Boş çuval dik durmaz o da mı yalan
Ne firavunlar oldu yanıp yıkılan

Zalimlerin zulmü kalamaz daim