Gün geçiyor, zaman aleyhe işliyor
Yıllar ardarda ömür dediğimizi dişliyor
Düşlüyor hayatı civan en güzeliyle
Özlüyor, sızlıyor kalp, eskiyor
Yollara mert dayanır, namert iflasta
Anneme,
Şiarı şahikalarında gezmekse hayatın,
Hiçbir dağ yüksek gelmez insana
Ve hiçbir umman yeteri kadar derin olamaz
Şerefsiz bir insanın alçalacağı kadar
Sensiz ağladım köşe bucak
Sensiz yaşadım sensizliği
Seni istedikçe kaçtın benden
Tüm güzellikler senden, hep senden
Sensiz ağladım duvar diplerinde
En çok seninle didişmeyi sevdim
Bilir misin?
En çok seni sevdim, kardeşlerin arasında
En çok seni takdir ettim.
En çok seninle gurur duydum
Sabahın ilk ışıklarında gördüm seni
Dudaklarında pastel hoşluğu
Gözlerinde gün batımı boşluğu vardı
Kafamı kaldırdığımda güneşi gördüm yüzünde
Oturduğum kaldırımın altında kaldım
Sözü özle buldum teninde
Konan kuşların hepsi kaçar
Solan güller tekrar açar
Bülbüller mutluluk saçar
Sen gülünce...
Temiz sular bulanır
Sevmek için terkediyorum seni
Unutmamak için şimdiki seni
Ve unutmak için şimdiki beni
Yollara düştüğümde anlayacağım ki düştüm derde
Bir gün dönersen gittiğim yerlere, bil ki
Seni aramaya giden biri vardı, geldiğin yerde
Dün gece seni düşündüm yine
Saçlarını okşadım gözlerimi kapatarak
Gözlerim gözlerine değdi sanki bir an
Kör oldum zannettim, gözlerimi açamadım
Dün gece seni düşündüm yine
En yakın dostum, sırdaşım, idolüm babama…
Gökgürültüsü, kızgınlıgı
Yağan yağmur, durgunlugu
Düşen yıldırım, öfkeyi
Süzülen bulut, dinginligi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!