Bir zamanlar bir adam varmış
Zamana aldırmaz sadece yaşarmış
Binlerce insan arasında hep yalnızmış
Birgün askere çağrılmış
Gün gelmiş kapıdan içeri alınmış
Asıl yalnızlığı o gün anlamış
Mor bulutlar gecenin habercisi
Kızıla bürünmüş sema
Uyuduğum gece zehir
Yattığım yatak mezar
Aşk diye kalbine sapladığım kama
Uyandığım güne lanet aşksız
Gözlerimdeki yaşları silme
Bırak orda kalsınlar
Onlar benim varlığımın kanıtlarıdır
Bırak yanaklarımı ıslatsınlar
Aşka mı düştük, Mevla'yı mı kaybettik
İnciten, kıran sözlerle
Kınamayın a dostlar
Aşkı görmeyen gözlerle
Yaşamayın a dostlar
(15.03.2003, Emirdağ)
Zulüm bana geçirdiğim günler, hep zulüm
Ölümdür yaşanan hayatta belki, en zor ölüm
Yaşamanın acısı daha fazladır ölümden
Hayatta da tek acı veren şey gönlüm
Hüzündür yaşanan sensizlik, hüzün
Bir ufak kedi gezer yollarda
Bedeni küçük ama kendi büyük
Taşınsa da bazen kollarda
Taşıyana gelir elbet bir yük
(02.10.2002, Emirdağ)
Başka bir insana şişman demek seni daha zayıf yapmaz.
Başka bir insana aptal demek seni daha akıllı yapmaz.
Olanları olgunca karşılamayı bilmelisin ya da
Bu hayat seni adam yapmaz, zamana aldırma o hiç yatmaz...
Senin hakkında söylenenler, mutlaka birşey ama sen söylenenler değilsin
Vivaldinin dört mevsim yazını yaşamak var ya...
Heyecanı kalbe zarar
Bir bebeğin ağlayışı
Güneşin teni yakışı
Bağırışı bir annenin çocuğa
Deniz dalgalarla mutlu olur deniz olduğuna
Sevineceksin birgün, çocuk!
Üzüleceksn boş sevinmelere
Ezileceksin hayatın ağır yükü altında
Asla ağlamayacaksın…
Kızacak, sinirleneceksin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!