Günler karanlık geçse de gönüller aydınlık olduktan sonra,
Söylenen sözler beyhude aşk uğruna, hayat uğruna, sevgi uğruna...
(30.01.2004, Ankara)
Hayattan zevk almak da neymiş
Var mı ki nihayetin
Huzursuz herşey beyhudeymiş
Ruhu var mı ki üzerindeki etin...
Ben seni niye sevdim
Ben seni ailem olasın diye sevdim
Meleğim olasın, bana huzur veresin diye,
Hep arkamda olup destek çıkasın diye.
Ben seni niye sevdim
Derinliklerine perçinlenmiş bir gemi karanlıkların
İçinde hazineler gizli, kilitli ve büyük sandıkların
Denizin tâ diplerinde, ulaşılamayacak kadar uzak
Belki de meraklı balıklara hazırlanmış bir tuzak
Orta direği kırılmış, gövdenin üzerinde yatıyor
Carmen, güzelliğine takdir
Orospuluğun biri bin para
Güzeli gönülde yara
Çirkini cepte...
Yaşamak da var bu alemde
Ölmek de...
İlk yolculuğum seninle aşk gemisinde
Ne fırtınalar atlattık biz bu gezide
Ne dalgalar aştık hep seninle
Büyük dalgaları bıraktık geride
Beraberce fırtınalar aşalım
Çocukluğunu sevdim senin
Şımarıklığını karşımda
Düşünüyorum da
Benden büyüklere aşıktım
Senin yaşında...
Hayat uzun/kısa bir süreç; ölmek yalnız bir an...
Bir lahza uğruna bu kadar düşünmeye değer mi
Ölüm her daim yakalar seni, kurtulmuş mu kaçan
Belki de seni beğenecek yoldan geçen bir mermi
Bırak şair düşünsün senin yerine
Bir aşk şiiri vardı, bir kuple
Adında bir Nevşehir eskisi
Gözlerinde bulutların mavisi
Gözlerimde gözleri
Kalbimde batan gemi
Sessizliğinde ben
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!