Kimsin sen, uzaklardan çağıran beni
korkular içinde, ses çıkarmadan,
o ürkek ve sessiz rüzgârlara
sessizce adımı ünleyen?
Kimsin sen, niye bağırıyorsun,
o uzak seslerde ölen nedir;
kimsin sen, böyle fısıltılarla
derimden ayıran kemiklerimi?
Donmuş bir söz tadı var dişlerimde,
ölmüş bir korku tadı ölü dilimde,
yüreğimde bir vuruşun sessiz tadı var.
Soğanın derisi kanda yüzüyor,
denizlerde, kurumuş bir gözyaşı denizi…
… beni çağıranlar çoktan gitmişler.
Çev: Ülkü Tamer
Rafael AlbertiKayıt Tarihi : 4.6.2015 15:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
SİZ(s.a.v) karıştırmakla, ne yapmak istediniz?
Sizin gibiler, hiç zaman adam olabilmez diye;
DİNLEME
Dinlenmeye dön,
düşünmeye başla,
kulak ver,
batmışın sesini kayıd etmedinse;
dönmemiş gibisin!
Ben,
bunu dilemedim,
saygısızlık,
somurgan diye;
bir yere kadar,
döndüm,
düşündüm,
kulak verdim!
Kaçınılmaz solumlarda,
içe çekilsemde,
sürgünde öperim,
döneni,
dinleyeni!
ERĞEVAN
KAYNAK: “HURYAT ÇELENGİ”,
Dinlenmeye dön,
düşünmeye başla,
kulak ver,
batmışın sesini kayıd etmedinse;
dönmemiş gibisin!
Ben,
bunu dilemedim,
saygısızlık,
somurgan diye;
bir yere kadar,
döndüm,
düşündüm,
kulak verdim!
Kaçınılmaz solumlarda,
içe çekilsemde,
sürgünde öperim,
döneni,
dinleyeni!
ERĞEVAN
KAYNAK: “HURYAT ÇELENGİ”,
Şiirin adı anlatıyor zaten...Şair gurbette acı çekiyor. Bütün tanıdıkları ölüp giderken.
Ne diyordu N. Bekiroğlu ; * Kimse etmedi insanın insana ettiğini__________
Şairin anısına saygımla...
TÜM YORUMLAR (4)