Süreyya Aktaş Şiirleri - Şair Süreyya Aktaş

Bölüm 1:

Beni bana getir, yâr trenin penceresinden dışarıyı seyrederken koşuşturan, dağlar, ağaçlar, ovalar yalnızdı. Nicedir kendisi de bu yolda yolcuydu.

Kalabalık yataklı vagondan çıkıp, etrafı dolaştı… Sonra yine pencereye ve etrafında ter koşuşturan doğa aldı götürdü… - Bazen son mola umut menzilidir…diye düşündü… Kendisiyle birlikteydi artık. Tren, doğa ve kalem ile iç içe:

Papatya, zamanlı tasarım
Emeğe özgü şatafatım
Gök ısrarlıdır semaya
Yüreksiz nezaket sitem ehli
Duygular yüce, ticaret ziyan
Canlılık çember, çene öncü

Eğer, ne istediğini bilirsen, o gün
Yaptıklarının sonuçlarını fark edersin.

Öğrendiklerinle harekete geçer,
Peşinde olduğun isteklere ulaşırsın…

Bu gün Karar Ver.
Geçmişinde yaşattıklarınla yüzleş…

Dünya Turuna Çık…
Elinde Kocaman bir sıfır tut…

SİHİRLİ DÜNYA ORMANI, yedi sorumluluk ağacıyla üç bölgede büyümektedir…

FİZİKSEL bölgede bulunan ağaçların adı TUTARLI Ve ARZULU yaşamı boyunca koşturur durur.

ZİHİNSEL bölgede bulunan ağaçlar PRATİK ve YARATICI her an hayatın tadını çıkarır.

BAŞARILI” olma rüyamızı gerçekleştirirken en belirgin özelliğimiz olan ve en çok sorduğumuz bir soru “KİM OLDUĞUM”, “NE İSTEDİĞİM”, NE YAPABİLCEĞİMDİR”.
“BAŞARI Ve LİDERLİK” yolunu izlerken, Öyleyse, “GÜÇLÜ ve ZAYIF” yönlerimizi bir kez daha gözden geçirmeliyiz.
Ben kimim? ...
Sen kimsin? ...
O kim? ...
BU GÜN KİM ZAMANIDIR. Ah şu kimler...

Bu gün hem canım sıkılıyor hem de sıkılmıyor. Yine işsiz kaldım. Şu bildiğimiz işlerden hani başkalarının altında çalışıyoruz ve bir türlü kendimizi o mekâna “BENİMSETEMİYORUZ.” - Anlatmaya çalışıyoruz, “ANLATAMIYORUZ.” “VERİYORUZ… ALAMIYORUZ, KENDİNİ İFADE” edemiyoruz. Aslında “KENDİNİ İFADE” etmesine ediyoruz da bir türlü “ANLAŞILAMIYORUZ”...
- Hatta “KORKUYORUZ” Kendini İfade etmekten… Bu kelime bir şeyler anlatıyor... Evet; her şeyi...

Fakat adını koyamıyorum. İşsiz kaldığım için hem seviniyorum, hem sevinmiyorum.
Sevinmeyişimin sebebi: - “HAYATIM MONOTONLAŞIYOR.” Ve ben kilo alıyorum. Çok yemek yediğimden değil. Çok oturup, çok yatmaktan hiç değil… “KORKULARIM DAMGA VURUYOR ÖZGÜRLÜĞÜME, ANLAMSIZLIK, ÖLÜM, YALNIZLIK, ÖZGÜRLÜK İşe yarayamazlıktan, tembel mi tembel olmaktan... Sonra kendimi beğenmiyorum ve kendimi küçümsüyorum. Böylece kendimi yalnız hissediyorum. Vurdumduymaz oluyorum. Kendimi reddediyorum... Kendimi suçluyorum.. kendimi değersiz görüyorum. Kendimi kabul etmiyorum.
Sevincimin sebebi: - Sayılar ile uğraşmıyorum. Özgür oluyorum. Internet’ten iş müracaatı yapıyorum. Tam dört ay geçti. “MORALİMİ VE ENERJİMİ” bozmamalıyım diye düşünüyorum. Hep olumsuz cevap geliyor. Yada hiç cevap gelmiyor.

Silkinerek üşengeçliğimi terk etmeliyim.
Vazgeçmemeliyim hayâttan.
Sorumluluğumu alarak,
Yeni ufuklara doğru yürümeliyim….

Sınırsız gücüm ile...

Gülümse Kadının “ ÖZ BENLİK” köyündeki meskenlerinin isimleri “ SAYGI”, “ YAŞAM”, “HUZUR”, “ MUTLU”. “ AY”, “ BAŞARI” apartmanlarıdır…
Her meskenin kapısının üzerinde o evde yaşayan ev sakinlerinin “ ÖZGÜVEN”, “ EMPATİ” ENERJİ”, “ BECERİ”, “İLETİŞİM”, KENDİNİ İFADE” isimleri bulunur…
Her meskenin “ GÜLÜMSE GÜL AĞACI BAHÇESİ” vardır.Ve bu bahçenin ağaçları “İNCİR AĞACI”, Geçmişi Öldür felsefesi içerir. “ÜZÜM AĞACI”, Geleceği yok say felsefesini içerir. “ KİRAZ AĞACI” bu günü yaşar…Aynı zamanda bu bahçede beslenen “Lale ÖRDEK (Değişim) , Zeliha GEYİK (Gelişim) , Gamze HOROZ (Dönüşüm) hayvanları ile süslenmiştir.
Gülümse benlik köyü muhtarı olan “ REYHAN MELEK” “ GÜNEŞ OLMAK” için köy halkına bilgi ve becerilerini sergilemek için toplantılara katılır, kitap okur… “REYHAN MELEK” Gülümse Öz Benlik Köyünü, farklı olmak ve insanların fark yaratmalarına yardımcı olmak için aydınlık yolunda geleceği yok sayarak, geçmişi öldürüp, bugünü yaşamak adına çıkılan yolculukta güneşimizi tüm karanlıklara yayarak aydınlatmak… İnsanların potansiyellerini ortaya çıkarmak, gerçek huzuru ve başarıyı yakalatmak, yetenek ve becerilerini geliştirmek, yaşadıklarımıza gülümsemek becerisini, becerebilirsek eğer, içimizdeki gerçek cevheri keşfeder, ruhen sağlıklı, maddi manevi espri anlayışıyla rahatlatmak… Ön hazırlık peşinde geleceğe hazırlanırken, kitaplar, kasetler,seminerleri temize çekmek, kitaplarda gülümse kadının özünü bulmak,resim defteri, renkli kalemler,sinema, tiyatro,gazete kupürlerini esprili halka dağıtmak ile kendini tanıtmıştır…
ÖZ BENLİK KÖYÜNÜN PENCERELERİ sonuna kadar açıktır…. Gülümsemek ve gülümsetmek adına hayatımıza espri penceresinden bakarken, herkesin söylediklerine espri yazmak,hem huzuru getirecek, hem de huzur dağıtacaktır. Hemen şimdi başla gülümsemeye…
“GÜLÜMSE SORUMLULUK STRATEJİSİYLE HAVUZA ATLAYIN DERTLERİNİZLE TOP OYNAYIN”

Hayallerimle Bütünüm

Hayatımın “DÖNÜŞÜM” kapılarını açıp okyanusun içine “BİLİNÇLİ- BİLİNÇSİZCE” atladığımda bile yüzmeye çalışan “YUNUS” gibi “BAŞARISIZLIKLARIMI” inci yapıp dizeceğim. Sonra inciye kendim alkışlayacağım. Bir inci yapmayı becerdiğime güleceğim. Çocukluğumdan beri o çocuk yuvarlanıp kalkıyor. Fakat, asla vazgeçmeyecek. Yıkılmayacak. İki elin sesi olmasa da Bilgelik, erdemlik, güçlülük, arzu, düş kavramlarıyla bir yaşamım olacak. Keşif önemli değil …

Hep bir şeyler yapma çabasında debelenirken “YENİLİK ve BEKLENTİLER” İle gelen “SORUMSUZLUK ve KARARSIZLIĞIN” içerisine gömülüp ve çıkamamak. Nedenini bilemediğimiz ve beynimizdeki virüsün ötesine gidememek. Peki bu virüsten hiç kurtulma çabanız olmadı mı? Yani yeniden yapılanma? Evet sırası geldi değil mi? ... Çünkü aradan üç yüz altmış beş gün geçti.
Her şey bir başka... Yine hiç sordun mu kendine...Şu ana kadar ben neler yaptım ve neler kazandım diye... “BECERİ ve YETENEKLERİ” göz önüne getirdin mi? Yada bırak büyük isteklerini yok et o an sen de yok olacaksın diyen içindeki sesi...