Suna Aras Şiirleri - Şair Suna Aras

Vermişlerdi şiirlere adını
Bir roman yazmışlardı hayatı diye
Çekmişlerdi ruhunu dizeyle gökyüzüne
Yaşadığı aşklardan öyküler yapmışlardı.

Bir yaşamın renkleri, ayrıntısı, sesleri

Bu o gökyüzü mü bilemiyorum?
Bu yalnızlık o yalnızlık değil ki.

Gizli bir tarihi yazıyorum ellerim buhar
Yasağına davetli girmenin heyecanı
Denizi yatağından kaçıran hırsız

Seni ömrümden çıkarıp atsam
Bir serçe düşse saçaktan baldıran yese bir kaçı
Aşk küser mi şiirlerden?

Gül kurusa kuş gitse öksüz kalsa söğüt dalı
Su olur musun?

Sabah saat altı otuz yağmur yağıyor
İş başında bir cerrahın ciddiyeti içinde
Almışım beni önüme
Nemi üstünde etin sabun kokusu
Masada kâğıt kalem sigara kül tablası
Buğusu üstünde bir fincan kahve

Sevgime ihanetle başladı güne
Sonra işi çok büyüttü bay hâkim
Bir Avrupa bir Anadolu derken
Sevgilere el koydu köprünün girişinde.

Aşksızlıkla intihar eş değerdedir

Ahhh bu kadar zarif olmamıştım hiç
Bu kadar haşarı sevgiye tahriş
Deccal davulları mı çalıyor ne
Ay yapıtıyla eğirir aşkı
Maşallahı on dört defa kutsal ve zinde
Bulutta balık ve hüzzam

Zorunlu vedalara hazırla kendini
Birileri teklifsiz girecek aramıza
Gölgemizdi onursuz acılar biz yorgunu
Şimdi
Ermişi olacağız çocuklar.

Sen olmayla geldi her şey
Olgunlaştı ağzımdaki kaside
Ruh kendini yoran fıçı
Tıkıştırmış ne bulmuşsa içine.

Gözlerin iki bilgin çağ güneşi

Kimin mirası kendine kalmış
Her aşkın düşü ölmüştür.

Bütün damarlarımdan geçiriyorum seni
Sevdiğin renktir kırmızı
İki arasına sığacak kadar salisenin

Çiğ düştü buğulu karanfillere
Ellerinin sevdama dokunduğu yerde
Çiselerken bulutlar sevdayı gecelere
Dağ irisi duyguların korku duruyor üstünde.

Aşk