Son direniş mevzii Şiiri - İlyas Kaplan

elçi’nin ağzından dökülür ayetler
nefesine sarılı ümitler
sesinde canlanır teselliler
mekke’nin kıtlığına hazırlanır gerçeğin süvarileri

bir ümit çerağı olup
zor yıllarının yanı başında durur hatırı
artık bekleyişini hak edenlerin gözünde
muktedirlerin yenilgisi başlamıştır
zalimlerin yüreğini korkunun alevleri sarmıştır
ümidin gömleğini kanlayanların elleri yırtılacaktır
el uzatanların elleri kuruyacaktır

arandığını bilir
öyle teselli bulur
öyle atar üzerindeki ağır sancıları
öyle kanatlandırır sevdasını avuçlarından
öyle tutunur ümidin dal uçlarına

O’Allah ki sözünü
kulun ağzından duyurur bize
onun yanı başından eğilir dünya kuyumuza
umduğunu umdurur bize
bekleyişinde incileşen sözleri dizer nefesimize
bizden hiç ümit kesmediğini
bildirir bize

Allah'ın elçisi'nin hatırı
söz kadar diri
söz gibi duru
nasıl oldu da o sözün sadece lafzında oyalandık
sadece yüzüne takıldık
güzel seslendirişini ziyafet saydık sadece

sırf güzel yazılışını
duvarlara pahalı tablolar olarak asılışını zafer sandık
oysa söz anlam taşır
anlam ise anlaşılmak ister
susuzun suyu araması gibi
açların ekmeği özlemesi gibi

elimizdeki en sahih
en sahici
en güvenilir
en canlı peygamber hatırası olan kur'an'ı
okuyalım ama anlaşılmasa da olur diye diye
demek ki anlaşılmaya değmez diyen
biz miyiz
başkaları mı

çocuklara karışıp gökyüzünün çizgilerinde neşe aradığını
kendini şarkılarla karşılayan genç kız ve delikanlılara
tebessüm ettiğini unutuverdik
fikrinin ince güllerini dermeyi beceremeyince
kerbelanın ciğer sızlatan acılarında
utandıran görüntülerinde heyecan aradık kendimize

vahyin gelişini
bir bayram edasıyla özlediğini dillendirmedik
nabzına..
sözün kalbinden nasıl can indirdiğini göremedik
varlığımızın tek heyecanı
insanlığımızın mayası esmanın göğünden
ışık emmeye hazır mıyız
ümidimiz olan sözün ocağından köz bulmaya var mıyız
köz avuçlarımızda yanmaya başladı çoktan
ümit biziz, biz

önce el at diyor
elinle engelle
elinle engelleyemiyorsan, dilinle…
diline de mi fırsat verilmiyor
susturuluyor musun
o halde kalbinle diren
kalbinle dik dur
kalbinde ayağa kalk
son sığınakta

kötülük karşısındaki yerini gösteriyor hz. Peygamber
istiyor ki
kötülüğün karşısında ol
yerin belli olsun
neyin varsa
kötülüğün karşısına koy.
neyin kaldıysa
koy…
son parçanı…

elinde kalanı
elinde kalmayanı da
kalbini…
koy…
elinden geleni olmasa da
kalbinden geleni koy zulmün karşısına

kötülük elini bağlıyorsa
dilini teslim etme
dilinle karşı çık
olur da
kötülük dilini de bağlarsa
en son kalbini sok devreye

kalbini bağlayan var mı
kalbine kelepçe takmaları mümkün mü
kalbinin yönelişine müdahale edilebilir mi
kalbinle buğz et diyor hz. peygamber
çünkü bu kadarı da imanın bir parçası…
çünkü kalbin direnişi
imanın en son hali…

kalbin son çare
kalbin son kale
kalbin son direniş mevzii

redfer