Bekliyorum
beni arayacağın o sabaha
kaç gece daha var
unutma diye bıraktığım
kahkahaları hatırlayıp aramana
bitmez denen zaman iki kelime
yoklarımı taşıdım yıllarıma
varımı yoğumu önüne döktükten sonra
bir köşesinde gülümdüm bahçemin
eller duvar çevirmiş görmedim geçtim
gençlik be belalım
hala her sabah gözüm yolun köşesinde
Hasretimi çektiğimiz çok şey
ya çok eski bir hatıra
yada son kalkılan masa
iki fincanın etrafında ki
kahkahalar karışan sohbetler
göz göze anlatılanlar
hayatın bir yerinde duruyoruz
aşk yok sevgi yok olan yalnızlık
sen varsın sadece hayatın bu deminde
çocuklar kuş misali kendi rüyasında
hayattan yorulmuş bir eş çogu zaman
sanada cazip gelmeyebilir aynı kadın
Gitmesen diyorum
eylülde
sana maviyi anlatırdım
sakin denizlerin
sarıyı anlatırdım
yorgun ağaçların
şiir yazar methiyeler dizersin
zaman altından akıp giderken
bu benim der hayaller kurarsın
o arada bir uğrar sonra kaybolur
elini uzattıkça uzaklaşır dokunamazsın
adam kadına anlatamaz sevgisini
ÇOCUKLUĞUM
gelincik kırmızısı boyalıydı
rüzgarların savurduğu yapraklar
hayalinde rengini alıp gitti
bir sap üzerinde sallanan kocaman bir baş
bir dağın yamacına sığınmış
Bir duvar örelim
karanlığa,yalana
küçük bir dere aksın
kuş seslerinin türkülerine
ses katsın doğadan
bahçenin köşesi olsun
beni oku
ben umutsuz aşkın
mısraları değilim
bir çınarda değilim
devasa asırlık
hayatım yaşanmış
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!