İnsân akâide vermeli değer
Beş kuruş etmezmiş bu dünya meğer
İyi insân biriktirdiyse eğer
Ölse bile ardında sân demlenir.
Ederi olmayan ham post bulunmaz
İnsân olan günâhlardan beslenmez
Gönül kırıp dili ile seslenmez
Allâhın râhmeti kuldan istenmez
"Affet "demek "suçu kabûl"demektir
Niyetler suistimalden sorulur
Dünü bilemem gün'ler eskir
Mâzî olmuş dün'ler eskir
Şan şöhretle övünürsün
Unutulur ün'ler eskir.
Hayat güzel bu tarafta
Beyhude dolaştım arz-ı alemi
Aşkın harareti yazdan bilinir
Okudum hatmettim Arzu keremi
Ne kadar yansamda azdan bilinir
Ağacın çürüğü özden bilinir
Ayrımsız her insân amele imiş
Araya menfaat mesele girmiş
Kimi biliyorsun kemâle ermiş
Ona nasıl diyorsun ki mükemmel!
İnsanlar doğar meziyyet kazanır
Kimisine göre fazla gururlu
Anam babam gibi insân kalmışım
Belki fukarayım ama onurlu
Şân ve şerefimle insân kalmışım
Kimi içer kelamından habersiz
Kuru dal aldatır dayanma evlat,
İnsân yanlızlıktan kahırlanırmış!
Sen, her duyduğuna inanma evlât,
İnsân kulağından zehirlenirmiş !
Kabir avucunu açıverince
Işınlanmak derdim yalan dünyadan
İnancımın suç olmadığı yere
Garip gurabayı götürmekteyim
İnsanların aç kalmadığı yere
Bana haber gelmiş Çinden Tayvandan
Hani insan çiğ süt emmiştir derler
Kaprisi egoyu yenmiştir derler
Sözü özü doğru eroğlu erler
Benden üstün insanlar istiyorum.
Mala mülke paraya değişmeyen
Çektiğim bunca zahmeti
Dedim Allah'ın rahmeti
İçimdeki merhameti
Bir kelâmla yok ettiler
Ak libastan giyecektim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!