Seyfi Karaca Şiirleri - Şair Seyfi Karaca

Yaglikta yavan azik yufkasi
Yürü git desem körpe tomurcuktur sevdigim bahce baharlar bilmez
Durdum akan giden sular irmaklar boyuna ki
Deli gönlüm durmaz dinlemez hircin degirmen
Kayis koparir vakti saati divaneden divaneye haddi zatinin
Ögünüm tayinim aciya katik süzme balli tahin helvasi

Cagirinca cikip gemez ki ne hayal ne gölge
Baslayan gün bazan hersey namina külliyen sondur
Ayriliklarla araliklarla yoklugun tanimini yapip ölcülmez mesafelere ismini yazdiran
Cikar bakar nacari müskül damlar kehine bucaklar ucuna
Giden sessizlik kim
Kondugu yerden göcen yaz neresi

Piliyi pirtiyi yoksula yükleyen
Soguk gülüslerin son öpücügünü vedalara sallanip duran mendile
Baglanmis dügümlenmis koridordaki iflahi sökük nihayi bitimin
Kolyesinde hozan pismanliklari tasiyan püsküllü izdirap
Kimin neresi muhtemel güzelse oraya fener yakip ayna tutmaktan
Geceye namzet gündüze hüsran

Dudagina susuzluk degince destipinarin
Papatyalari daglara salip tellal eden mkeklik kuslaridir
Egilmis oraklarda ekin islemesine kosulu atlar ve gicirdayan kagnilar
Topragin besigidir savrulup sacilip elenmeye yazin
Salkimlarini üzümleyip asmalayan baglari bozarak ciglik cigliga
Bir dereden bir duldadan bir gölgeden bir günden

İnanılması zor ve güç
Herkesin elinde zihninde psiko manyaklıktan eskiyip kopan parçalarla yaşadıklarının
Teminatı ve tedariği kalabalık piyasa ihtiyacını karşılamaya kendini vitrinleyenler
Piyasa dolaşımına sürdüğü inanılması zor bela ve güç olan,
Kolayca kırılabilir uyarısıyla paketlenmiş insan hayatına pahalıya mal olan,
Naısıl desem

Burasi da bir baska bahar iste
Güz kavrugu
Sürgün savrugu
Dal kirigi cayir ve cicek solgunu
Yolda sokakta harda külde sagnak sagnaga güz
Harseyin evini bucagini barkini izini özünü sonundan baslayip

Kurdunu dökünmek mi…
Evet tam da oradan bütün buzullari eritmeye daha yok mu dercesine
Boynunda beyaz gerdan bahcesinde ihlamur
Istahi kabardiysa kendi bile kendini tutmaya gücü yetmeyen
Sokuldugu heryeri öyle kivrak oyunlara öyle bir bagliyordu ki
Baygin bir mum en son kendi kendine kiyan sarhoslukla

Yaylim yerlere sessizligin cigligi cökmüs
Sisli puslu dag yamaclarina eski izlerin yorgun arginlari yürümüs
Gelip giden hersey gibi
Bellim belirsiz karsi yamaclsarinda suyun topragin
Deprestikce icindeki derdini tirmanan yaralari günden nehardan
Muhtaca koymus sefil muhanet

Aciga cikarilmis
Üstüne ses ve kalem degmemis konulara girip cikarak
Her bosluga bir bir sürahi su ve gökyüzü
Damla damla bitecek nasil olsa bu sonsuzluk
Her sessizlige derinleri saklayip gömen mezarlik sessizligini hazirlayarak
Bir günlügüne magazadan emanet alinmis elbiseler gibi faturasindan okunan

Nerde akşam,
Orda sabah....
Her yüklenen kendine göre çekimlesin varsın yüklemi
Ben bir sazım,
Ben bir sözüm,
Ben bir dağda bostan olan aşk aşıyla