Seyfi Karaca Şiirleri - Şair Seyfi Karaca

Aramis artos jilet ve karpuzzzz
Daldirdimiydi sinekkaydiligi ortadan bicip kagittan kusa ceviren
Tras bicagi püskürtülmüs köpüklü maskelere sakal biyik takarken
Hisarin duvari yedikule zindanlari ve zevk ile damitilmis damacana kuyusu
Usaklar dalkavuklar seyisler ahcilar bahceciler makas terzi hep ayni
Hic degismeyen yerlerde sürünmeleri gögün en üst Katina tasiyacagim diye

Yasamin yüklü hesabina birikmis
Sürekli borclandiran kismindan iceri girerek
Her seferinde hic umulmayan yerden
Her seferinde ustura calismali sezeryanli ekseriyet
Ve her seferinde ölümün kaydedilmis piyesinde kendinden kurtulmak icin
Insan cisminin üstünde baska numuneler deneyen

Seçmek ve seçkin olmak
Kendine yaraşır onurlu bir hayatı özümsemekle halyolunu bulandır
Kendine yaraşır bir hayatı dilemekse
Özlenilesi güzellikleri duyumsayıp düşünmekle ancak...
Sormakla
Sorgulamakla

Öyle alışmış ki
Luzumsuzların kaydını silmeye hafıza
Biri böyle hani birden bire
Zebbellan zibidik
Hiçlik bendinden...pat...
Damdan depeden daldan düşer gibi

Mektubu mektuba ihtac ettigi
Seyrek vuruslu bir zamandir vebali kendi boynuna
Sanan sanana ve her vurusta bir nefes dumanli daginik ezik bozuk agizda
Artizlik de satilip alinirmis öyle ya……
Sokaklarin diline düsünce insani kefilen
Sefil piyesli Izmarit….

Kat kat
Delik didik carmih catisini binaen
Darmaduman düzgün üzgün mü üzgün
Kendi tarafini tutup calistiran bir tünel gibiydi
Sehre varir varmaz kendine benzemek icin can atip egik bükük
Civisini cikarip akrep azadlara gömüldügünün

Gündüz karanlığa sus olup ölmeden
İşinden kovulmuş bir küskünlük gibi yitirdiklerinin peşinde
Açık çıplağına bakmadan yerçekimi deli poyraz
Şehir kurnalarına suyu mahkum eden arşimetten geçer...Tas aynı
Tırlatıp tozutma aynıyla
Kafa kafayı sarhoşa kurar

Neyse ki…
Yasam aci hüzün tatli rüya feldir fani gelen giden göcebe
Dünyanin hicbir yerinde yoktur ki hic tanimadigi giden geleni
Abi yürü bize gidek yegenim soframiz buyur beraber olsun emmi ver torbayi…
Sevgili Türkiye senin gibi hic…!
Midyatta esmer yüzlü kara kasli cocuklar parcali bulutlu bahar duragindaydi

Seyrinde bana seyyah azad bir aynanın
En beşerisinden sen ki diğeri
Kendi kendimeydim böyle..anlatabiliyor muyum..?
Baktım yere böyle hayat göverdi aldan karadan
Baktım göğe ay pırıltısında güne yandı güneş vakti
Kara sevdalara yandı

Sessizligin böylesi tutkun tutanak
Bana sorarsaniz evine ocagina ask düsen baharyaz yeridir
Güzün halini kistan soran hatirada yesilden sariya dogru sokak bayirlar
Göcünü katarini daglar diyarina savip süren salincak, sorarsaniz…
Bana sorarsaniz nazli tülduvaklari baglandigi yerden neslini cicege koparan
Sögütler boyunda günesli bir irmakti