Edalım,bahar gözlüm...
Sensiz hayaller bile kurulmuyor.Düşünceler senin ismin arasında kayboluyor.Şiirler hep sana yazılıyor.Gönül bağım. hasretim...Çevremdeki ağaçlar seni anlatıyor.Yeryüzüne düşen damla senin sesini arıyor.Öksüz yürek,gülmeyen sima,kalbi kırık bu can seni bekliyor...
Gülücüklerin güneş gibi saçılırken etrafına.kahkahaların tınılar kulaklarda.Güzelliğini anlatır açtığım her sayfa. Okuduğum her hikayede seni bulurum.Leyla,Zühre,Şirinmiş...Hepsi laftan ibaret,onları anlatanlar seni görmemiş.Bak şaire ne güzel söylemiş: Zülfün kaşlarının arasında
Cemalin çıkmaz ki hep aklımda
Sayıklarken ismini dudaklarımla
Çığ gibi büyüyordu sevgin bu canda.
Karanfilim dinle! Ben ne mecnun ne de ferhat'ım.Ne çölleri gezdim ne de dağları deldim.Bütün bunları seni hoşnut etmek için değil bu kalbi susturmak için söyledim.
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Şiir sevgidir.Bu yüzden sevgi ne kadar paylaşılırsa Şiirle birlikte sevgi de büyür.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta