Keşke gelebilseydin
Kırık dökük de olsa zaman ve içim
Kırk sevinçli gülüşle yamardık biz onu
Ne çıkar, sular kesilmiş, ekmek bitmiş
Hiçbiri seni beklemek gibi değil ki
Ah gelebilseydin
Ve bir yangın daha çıkıyor yüreğimde
Büyüyor sensizlik git gide
Nasıl söndürür ki bu çığlığı gözyaşı
Yine de ağlıyorum iki gözü iki çeşme ikimize...
Kaçışlarım bile beni sana yakalıyor
Söz konusu sen olunca evlat;
Bu sabır,
Ne pahalı bir mülkmüş;
Yüreğimin gücü yetmiyor.
Dayanmak ne mümkün yoksunluğuna.
Sanki ben değilim
Senin o yüreğine cümleler eker,
Şiirler biçerim öpe öpe.
Feyz alsın zenginliğin züppeliği,
Fakirliği darağacına asan hallerinden.
Kafam esti bak yine!
Salıncak kapmaca oynamalıyım.
Vicdanında yerin olmadığı kim varsa uzak dur!..
/
Vicdan, insanın insanlığına sermayesidir...
/
Bahar esintisidir şiir, dünyaya, rüyaya...
Ve her biri günaydındır...
Karar verirken, nefsinin süzgeçinden değil, kalbinin süzgeçinden geçir; zira, kul hakkı ağırdır!...
İstanbul benim şehir arkadaşım değil, şiir arkadaşım!..
Bir şey dile gelecekse, şiir şiir gelmeli.
Ne vakit hüzünlensem
Gider şiire sonbahar olurum...
/
İnsan eksiltendir
Seni senle tamamla...
/
Bu çağ; özünüzden, yüzünüze yansıyan nurun düşmanı...
/
Bazı acılar sanıldığı gibi değil
Yaşanıldığı gibi...
Ve her insanın merhameti yaklaşımıyla ölçülür...
/
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!