Serseri Şiiri - Meral Özaltuğ Eryılmaz

Ben serseri adamın tekiyim, bilemem.
Daha önce hiç sevmedim, sevilmedim ki.
Ne acımı, ne yüreğimin gamını silemem.
İtildim, kakıldım, bir gün gülemedim ki.

Yollarımda hep karlar buzlar vardı.
Hiç çiçek derlemedim, koklamadım ki.
Benliğimi korkularım acılarım sardı.
Kimseye derdimi açıp yanmadım ki.

Rüzgar önünde kuru yaprak misali.
Savruldum gün yüzü göremedim ki.
Ben acılarla yoğrulmuş dert timsali.
Kimseyede mutluluk veremedim ki.

İstemem varlığım kimseyi üzmesin.
Mutluluk sağnağında ıslanmadım ki.
Kimse alınmasın, kimse küsmesin.
Hep böyleydim bir türlü uslanmadım ki.

Hayat acımadı beni yerden yere vurdu.
Bir gün olsun mutluluktan ağlamadım ki.
Sıkıntılarım ne ara verdi ne de durdu.
Çıkmaz sokak gibi, çıkmayı bilemedim ki.

Git girme aklıma sonra çıkaramam.
Alışırsam, yokluğuna dayanamam ki.
Seni ardımda gözü yaşlı bırakamam.
Can özüm sana kıyamam kıyamam ki.