Cuma Soylu Şiirleri - Şair Cuma Soylu

 DEMİN
ÇOCUKLARI
-------------
Bunları hep âdemin çocukları
İlimden uzaklar battı ocakları
Dolmadı hiç birinin kucakları

ADIMI SÖYLEME
------------------------
Dedim kaşlarını kırma bana
Deli divane vurgunum sana
Güzelliğin renk katıyor cihana

AĞLAMA YAR
-----------------------
Söyleyin kırmasın hilal kaşını
Akıtmasın gözden damla yaşı
Armağan yaşadığın günün anısı
Garip yazasın mezarımın taşına

Anadolu m
---------------
Ah derim yıkılan her bir taşına
Sele karışan o kutsal toprağına
Kurumuş tek bir dala yaprağına
Aşığım sana ben can Ana dolum

ANAM BENİM
*****************
Annem bu gün karaları bağladım
Ağladım, derde kedere salındım
Sen ki beni fırtınadan korurdum
Şimdi takatsiz kaldı canım anam

ANKARA DAN
--------------------------------------------
Sivas dan seslendi Türk ulusuna
Meydan okudu yüce Türk ordusuna
Ders verdi İngiliz’e Fransız yunana
Güzel yurdumu şimdi çakallar sardı

AYNAYA BAKTIM
******************
Aynaya baktım gençlikten eser yok
Saçla baktım siya gitmiş beyaz çok
Omuz çökmüş göz kör sarkmış göbek
Kendi kendime eyvah dedim ne fayda

BABA
*******
Hele gideme baba yurduna ne olmuş
Harap olmuş viran olmuş çöl olmuş
Coşkun akan çeşme kurumuş kalmış
Küsmüş sensiz bize su vermedi baba

BABA YURDU
******************
Bardaklı denilen köy üç dağın içi
Arasan bulunmaz canlı bir bekçi
Harmanda pat osu buğday, çeltiği
Viran olmuş o baba yurdu şimdi

BANA GETİRİN ALI TURNALAR
************************
Gökte semah dönen turnalar
Ne olur selamımı yâre götürün
Yârin derdinden yanıp ölmeden
Tutun ellerinden yâri bana getirin