Nebile Hümeyra Şiirleri - Şair Nebile Hü ...

Gözlerinde aradım sevgiyi... Sevilmişliği... Gözlerinden anlardım sevdiğini... Gözler kalbin aynasıdır derler. seninde kalbin gözlerine yansırdı. ben öyle anlamaya çalıştım seni. Bazen yalan söylediğinde gözlerini kaçırışından Ağladığını göz yaşlarını silip karşıma geldiğinde kirpiklerinin ıslaklığından Düşüncelere daldığın zaman gözlerini bir yere sabitlediğinde anlardım. Bir sorunun vardı bana söyleyemediğin... Koşarak yanıma gelerek gözlerinin parlamasından anlardım mutlu oluşunu. Ama kalbinde başka birinin olduğunu gözlerimin içine anlamlı bakmadığında anladım... Meğer sen beni değil başkasını sevmişsin...

Aşk insanın içini ısıtan, kalbini tuzla buz ettiren, yüreğinin en derinlerinde iliklerine kadar hissettiren Aşk-ı Leyla gibi... Aşkı Firuze'yi bile kıskandıran, ferhatin deldiği dağdan bile büyük olan, iki cihanda ruhunu cezbettiren, bakmalara doyamadığım, Aşk-ı destan, Nur-u Gülistan, Derd-i Füruzan, Aşuk-i Maşuksun...

Gülüm gülüm sana divane bir meçhulüm.onca gülün içinde yine sen yine sen... bilirsin beni içimde yangın olan aşkını söndüremedim yıllarca git diyorsun git biçaresiz yapayalnız kimsesiz söyle nasıl bırakırım seni... Kalbim senin yanında sulhta sanki...ihtilale uğramış gibi. Seni hiç bir zaman yenemedim ne aklımla ne kalbimle... Suretinin yedi cihanına kefil olan bu garibi aşkınla mahsun eyler misin?

Babasız büyüdüm ben

Babasızlık kimsesizlikti Sahi babalik neydi

Sığınacak bir liman miydi

Benim için gözlerinin rengi değil
ifade ettiği anlamdır önemli olan Benim için sesinin tonu değil İfade ettiği anlamdır önemli olan Benim için dış görünüşün değil İçinde biriktirdiğin hislerdir önemli olan Ve yine benim için benim olduğun için...

Bir gece yarısı sokak lambası altında kendi benliğimi ruhumu teslim ediyorum. Yapayanlız kimsesiz terkedilmiş bir amaa bir dilsiz bir sağırdım. En son yüzümde gülümsemeyle ölmediğim için bu hayata kızgınım. Gülmek neydi unuttuk belkide. O soğukta bir başıma çaresiz kaldırıma sırtımı dayamış bir kaç parça kuru ekmekle hayatımı sorguladım. Ölmek bu kadar kolay olmamalıydı hiç değilse mutlu sonla bitmeliydi masallardaki gibi. Öyle miydi? Neydi? Sabahi gece geceyi sabah eden günün her anını izlemek bile büyük bir anlamdı benim için. Bütün mevsimleri bedenimle hissetmek benim için olanaksızdı. Hayvanlarla dost olmuştum yemediğimi onlara yedirir onlar benden daha fazla yaşasın istedim hep. Benim bu hayata katacağım bir anlam bir değerim yoktu çünkü.

Hiç değilse sokakları kollayan insan oldum. Beklenti içinde olmadım insanlardan. Onlardan hep kendimi farklı gördüm. Sanki onlar benden daha iyiydi ama ben hep kötüydüm. Şimdi ise kimsenin öldüğümü duyunca üzüleceğini düşünmüyorum sıradan bir insan ölmüş belki mezarımada gelip namaz kılan da olmadı Olsun dünya işte gelip geçici derdim daha fazla yaşamakta değildi sadece katacağım bir anlam bir değerim yoktu çünkü.

Hiç değilse sokakları kollayan insan oldum. Beklenti içinde olmadım insanlardan. Onlardan hep kendimi farklı gördüm. Sanki onlar benden daha iyiydi ama ben hep kötüydüm. Şimdi ise kimsenin öldüğümü duyunca üzüleceğini düşünmüyorum sıradan bir insan ölmüş bugün kimse tanımıyor. Olsun dünya işte gelip geçici. Derdim yoktu amacım daha fazla yaşamakta değildi sadece kendimi öldürmek bana yanlış geldi. Ölmek benim suçum değildi. Bir parça kuru ekmek isteyememek ve açlıktan ölmekte benim suçum değildi. Sizi asla suçlamadım eminim ki ben isteseydim dünyaları da verirdiniz. Ben bunu ödeyemediğim için her gün kendimi bir kere daha öldürürdüm. Borçlu kalmak bana göre değil. Yaşadığım ülkeye bile borçlu değilim. Evsiz olduğum için. Sokaklar benim evimdi hayvanlar dostlarım kaldırımlar dert ortağımdı sokak lambası sırdaşım. Bir hayat daha geldi geçti dünyadan bir kuru ekmeği vardı onu bile götüremedi. Öylece gitti ne haberi duyuldu ne de izi kaldı bir adam varmış bir varmış bir yokmuş...

Biraz sen vardın birazda ben ikimiz imkansız bir rehnümadaydık. Hep sen vardın birazda ben beni görseydin hep olacaktım. Senin suçun değil hata benimdi seni gizlice seven bendim. Affet belkide beni çok bekledin ama ben cesaret edemedim... sana söyleyip seni üzmek seni incitmek seni bir an olsun düşündürüp o çaresizliğe düşmeni dahi istemedim. Ben senin için yoktum ve hep yok olacağım. Sanki hiç olmamışım gibi... Aklının ucundan bir an olsun geçebilmek için varım yoğumu verirdim en başta kalbimi onurumu haysiyetimi şerefimi... Seni bu kadar sevdiğim için önce kendimden sonra senden af dilerim. Kendimi bu uğurda perişan senide senden habersiz sevdim.Gizliydi aşkım kendime bile söylemediğim bir aşktı sana olan aşkım. Bin yıl geçse unutulur mu bilmem ama ben o zamana değin çoktan göçmüş olurum kim bilir...Aşkım karşılıksızdı belki ben yaşarken de ölmüşüm gülüm sen var git yoluna yaşa hayatı uğruna seni seven iyi insana rast gelesin selametle gülnigarim...

Çıkar benliği aradan
Zaten orada yaradan
Fani dünya paradan
Zati herşey yalandan
Huzur kalmış akşamdan
Bakakaldım geçmişin arkasından

Sevdim işte seni

Başka söze ne hacet Gördüm işte seni

Başka göze ne hacet

Sensiz geçen baharımın son damlasındayım şimdi yaprak gibi ağaçtan düştüm rüzgarda bir o tarafa bir bu tarafa savruldum. Sonra yere düştüm ıslandım yağmurdan insanlar geçti üstümden parçalandım. Zaten kurumuştum ağaçta sararmıştım çamur oldum 4'e ayrıldım. Paramparça oldum seninleyken bahar'ın başında yemyeşil tazeciktim bahar'ın sonu geldi benim de sonum geldi.seninle bahar'ın başında hatıralar biriktirdim tutsaktım sanki sana bırakamazmışım gibi geldi sadece zamanı gelmesi yeterliymiş.Ağaçtan düşmem için diğer bütün yapraklar gibi bıraktın boşluğa canımın yanacağını bile bile...ve sen bıraktın beni yukarıdan izledin sadece bakakalmakla yetindin ben uzaklaştım senden uzaklaştıkça baktın arkamdan. Hiç sormadın nereye giderim diye? Merak bile etmedin öyle uçtum uzaklara hiç geri

gelmeyeceğimi bile bile durdurmadın sen en başından beri gitmemi beklemişsin...sonra çok uzun zaman geçti kuşlara sordum inanmadım çiçeklere sordum duydum ki gittiğime hiç üzülmemişsin yanından geçen bir rüzgardan farksızmışım senin için sadece gelip geçtim. Belki ismimi bile bilmiyorsun belki görmedin belki de hissetmedin şimdi bahar yine geldi
rüzgar söyledi yerime başkasını koymuşsun çiçek açıp meyve vermişsin ona duymasaydım keşke... Onda olup da bende olmayan neydi söyle şimdi! çok mu zordu neydi? dalında tutmak bırakmamak zormuş senin için demek ki! O meyve açtığınıda Bahar gelince bırakma olur mu? herkes ben gibi değil sende beni o yüzden bırakmışsın herkes gibi olanı herkesleştirmek kolay olduğu için...