İnsan Şiiri - Meral Özaltuğ

İNSAN

Nedir bu kavgalar sonu gelmeyen
Kıskançlık, kötülük yapanlar insan
Paylaşmayı bilmez, kini bitmeyen
Bencilliği ile hep üzüyor insan.

Kardeşçe yaşamak ne kadar güzel
Kimseyi hor görme okuma gazel
El üstünde tutar olursun özel
Bazen çıkar için azıyor insan.

Kimseyi suçlama kusur arama
Kendini sorgula yanlış yapma
Uyanığım sanıp bir ahı alma
Senin niyetini seziyor insan.

Alttan alsan yine vermez bir yarar
Hem cana hem mala getirir zarar
Ukalalık eder her şeye işgüzar
Hep verir sıkıntı beziyor insan.

Kime dostum dedim hep darbe yedim
İnsanlık kalmamış canımdan bezdim
Beklentim olmadan ben değer verdim
Ardından koştukça yoruyor insan.

Dostun varsa eğer kıymetini bil
Acı tatlı söyler ağızda ki dil
Hayırsız biriyse defterinden sil
Sonra kapı kapı geziyor insan.

Aç gözlü olana dünyalar yetmez
Başa bela olur git dersin gitmez
Merhameti yoksa kötülük bitmez
El aman dedikçe eziyor insan.

Sanki kendi masum herkes suçludur
Zannınca doğrusu gittiği yoldur
Kendini avutur böyle mutludur
Rahatı huzuru bozuyor insan.

Ne alıp veremez elin malıyla
Gözü doymak bilmez kilim halıyla
Caka satar gibi ipek şalıyla
Gözü alttan alttan süzüyor insan.

Aciz bir kul iken bu havan kime
Büyük lokmayı ye büyük laf etme
Kimseye inanma dostun belleme
İsminin üstünü çiziyor insan.

Meral Özaltuğ Eryılmaz
20.11.2022