Serkan Gebel Şiirleri - Şair Serkan Gebel

Kendime kırdırmaya çalışıyorlar,
Yılların dostluğunun bitmesini istiyorlar,
Yokum o sahnede, rol yapmadığımı bilmiyorlar,
Alışılmış oyuncaklardan olmadığımı da anlayamıyorlar.

Talibe alışmışlar, tapınma hakkı dağıtıyorlar,

Şaşırıyorum bazen özüme,
Batıyor bazı heceler gözüme,
Yansıyor istemesem de sözüme,
Kalemi sürterek sivriltiyorum dilime.

Akıllı bir serkeş miyim yoksa gözünüzde,

Kuşları da severim çiçekleri de,hatta böcekleri de,
Yaratılmış ne varsa dolusunca severim gönlümde,
Anlık değildir sevgiler,kendimce bahane üretsemde,
Alt tarafı içinden çıkamadığımız üç günlük dünyadayız.

Gönül yıkmak değil,nefretle bakan gözlerden öperiz,

Aminlerim dualarımdan önce çıkıyordu ağzımdan,
Umuyordum ki kabul görürdü yangınla dilediklerim,
Kabulleniyorum boyumdan büyük işlere kalkışmıştım,
Susup söyleyemesem de,yüreğine en çok ben yakışmıştım.

Senin adını aşk koydum tıpkı mecnun misali,

Aşkı vuslatta korkuya yer yoktur,
Ya dilersin, özüne közü koyarsın ah etmeden,
Ya da kabuğunun kırıklarını üzerine çeker yutkunursun,
Ara tonu yoktur aşkın, kül olmayacaksan, kula oyuncak olursun.

Aşkı ışık,bir yakıcı ateş bildik,
Güneşe benzetip öyle tasvir ettik,
Pervanelere gıpta edip,hayli özendik,
Kabe'de dönercesine yükselir ruhlar bilseydik.

Bil ki devran içinde,deveran etmekte hüner,

Aşk pazarına divaneler dola,
Elin koynunda, hallerin kim sora,
Gözünden akıtıp söze, günüller yuya,
Bir sıkımlık canı var, yar diye mi taşır ola.

Kim bilir dilin demediğin,

Kimse duymasın atı siyahtan aldım,
Babamın tacını sözlere sarıp sakladım,
Saltanat fermanı yerine sırlı şiirler yazdım,
Şair bildiniz beni, aslında adem oğlu adamdım.

Atıma bakan binmedi, sözüme bakakaldım,

Aslında ne istiyorum biliyormusun,
Şöyle ufaktan bir yolculuk kısa mesafe,
Bir adım atıp çökmeliyim olduğum yere,
Sonrası ayaksız,eller üstünde ebediyete.

Aslında ne istiyorum biliyormusun,

Asmıyorum artık ne bulutları, ne de suratımı,
Saldım tek, tek uçurtmaları bağladığım kuşlarımı,
Yağsın yağmurlar, değiştirdim ıslanmayanıyla umutlarımı,
Tutuşturuyorum, ciğerlerime çekmeden önce acıtan anılarımı.

Tek düzeliğe, tutuk, vurgunlu atıyorum adımlarımı,