Serkan Gebel Şiirleri - Şair Serkan Gebel

Gönül dedim, hassas olur bazısı,
Yazdım durdum, okunmamış meğer,
Biraz burukluk, azıcık da sitemin sancısı,
Gönlü köşk eylemiştik, kırmazdı bilseydi eğer.

Aşkdandır bilirdik, engin olmayı,

Ustalık zamanıdır artık üstad,koy kalemi bir kenara,
Davran küreğe aheste olma zamanı değil şimdi vakit,
İlk işimiz yıkıntıları kaldırmak göz önünde bir yere,
Baktıkça hatırlayacağız yanlışlarımızın neticelerini.

Aman üstad fazla toz kalkmasın,sinmesin üzerimize,

Gönüllerde yaşatılan kuşa tek gıda sevgide,
Göğüs kafesinde,beden örtüsü üstüne perde,
Her biri farklı cinste,mesela serçe olanı bende,
Neden diye sormayın,sade olması yeterli gözümde.

Kimisi kartaldır,avlanır sürekli dur durak bilmezce,

Gönül yolu yürüyenden incinmez,
Ayakkabı eskirde, ayak gücenmez,
Arif bilir menzili, uzadıkça dönülmez,
Gel gönül buradan geçtiğimiz bilinmez.

Aşk için ne şiirler yazmak isterdim,
Baktığımda görebilseydim eğer;
Ustalıkla perdelenmiş gözleri,
Gözlerin ardında ki asıl sözleri,
Sözlerin gizlediği gerçek yüzleri,
Yüzlerde ki o sahte gülüşleri,

Bir gül bahsi gelip konar dilimize,
Bülbül figanın eder gülün ömrü kısa diye,
Mest olur cümle bahçe, kokuya karışan ahenkle,
Duyuyla gören koyar bu hazin ağıdın adını meşk diye.

Nice yollar var, nicesi çetin yokuştan ibaret,

Şiire baktığımda ne anlatır diye merak ederim,
Çoğunda boş laf gezdirmesiyle menzilde düşerim,
Ne anlamam gerekir, neyi okumuşuma takılır giderim,
Yazılan şiir, okuduğum şairse, ucuza kaçmışlar der gülerim.

Kalemin kalitelisi hitabın ufkuna sınır çizmez bilirim,

Gül ki güller açılsın güle hasret kalan bahçemde,
Anlat ki ruhuma güzellikler saçılsın sessizce her yere,
Sormasın sakın kimse neden niye böyle oluyor diye,
Kadir kıymet bilen konsun mutluluğu haketmiş gönlüme.

Gülün kadrini hoyrat eller nereden bilsin,
Ömrüme tebessümümdür farklı ötüşlerim,
Hazanı geçirdik,şakıma vakti yaklaşmış dallarında,
Dikeni bağrımda,kokusu burnumda,canım uğruna yansın.

Demem o ki seslenmeden de anlatılabilir her şey,
Yeter ki kulak sağır,göz kör,gönül taş olmasın,
Anlamaktan yana nasipsiz olana söylenen bir şey,
Gün olur laf olur,dert olur eli koynunda kalırsın.