Semih Kayış Şiirleri - Şair Semih Kayış

Kağıt dile gelse söyler sanki kaleme,
Kara Mürekkebini aşikar etme âleme.

Malazgirt te bir yiğit vardı şanlı oğuz soyundan,
Varolsun! Çağrı bey oğlu Muhammed Alparslan.

Amaçsız eylem,
varoluşun boşlukta süzülen
bir gölgesi gibidir;

Yönü yoktur,
hedefi yoktur,

Yok yere harcadık onca vaktimizi,
Kıymetini bilmeyen anlamaz bizi.
Şiirlerle fısıldadık yürek sesimizi,
Kulakları duymayan anlamaz bizi.

In love's glow, passion takes flight,
In each other's presence, feels right,
Two souls entwined, a love so bright,
Their hearts alight, with love's delight.

Kalbim, aşka teşneyken,
Aklıma, sen sus der gibi...

Bazen kelebek olup uçmak ister insan, bazen kaçmak.
Bazen kozasına çekilip de iç dünyasıyla hesaplaşmak.

Duvarda asılı bir çocukluk fotoğrafı,
Gözlerim bakıyor ama içi bomboş.
Kelimeler yarım, cümleler tutsak,
Sustum çünkü hiç kimse duymadı.

Bazen kelebek olup uçmak ister insan,

Umutları olmalı insanın, gerçekleşmesi beklenen
Tesbih taneleri gibi birbirinin ardına eklenen

Söylenecek belki de çok şey var ama,
Haykıra haykıra, susuyorum ben sana.