Semih Kayış Şiirleri - Şair Semih Kayış

Çok içten çağırsak özlediğimiz günler geri gelir mi ki,
Ohalde Mutluluk, huzur, sağlıkla gelsin İki bin yirmi iki

Bir başına kaldın sessiz sokakta,
Yüreğin yanarken baktın uzakta.
Kimseye boyun eğmedin hayatta,
Kendini sevdin sen, aferin çocuk...

Kırılmış aynada gördün yüzünü,

Akıllan be çocuk, açma o gönül kapısını,
İlaç tedavi etmiyor ki kırık kalp yarasını...

Sus artık kalbim,
duyulmuyor sesin,
Yoruldun değil mi,
en çok da "iyi" görünmekten...

Bir buçuk milyar müslüman, öyle aval aval da baksa.
Allah'ın vaadi var! size kalmaz ne Kudüs ne de Aksâ.

Kağıt dile gelse söyler sanki kaleme,
Kara Mürekkebini aşikar etme âleme.

Malazgirt te bir yiğit vardı şanlı oğuz soyundan,
Varolsun! Çağrı bey oğlu Muhammed Alparslan.

Amaçsız eylem,
varoluşun boşlukta süzülen
bir gölgesi gibidir;

Yönü yoktur,
hedefi yoktur,

Yok yere harcadık onca vaktimizi,
Kıymetini bilmeyen anlamaz bizi.
Şiirlerle fısıldadık yürek sesimizi,
Kulakları duymayan anlamaz bizi.

In love's glow, passion takes flight,
In each other's presence, feels right,
Two souls entwined, a love so bright,
Their hearts alight, with love's delight.