Semih Kayış Şiirleri - Şair Semih Kayış

Gölgesiz çölde bir kaktüs.
Duruyor dimdik, dikenleri duvar,
Kökü susuz olsa da umudu var...

Yağmurun vurunca kurumuş toprağıma
Yeşerir dallarım, umut olur yaprağıma.

Tek kalmak mı insanı yalnız hissettiren
Yoksa kalabalıklar mı yalnızlığa ittiren...

Görmek için gerek yok ki göze,
Kalpteki yangını dökemezsin bir çift söze

Önce kaderinde yazılanları yaşarsın.
Sonra da yaşanılanları yazarsın.

Yeni bir gün doğuyor ufuktan yavaş yavaş.
Umut tek silah. Sen ister pes et, ister savaş..

Yoruldum,
Yangınımı saklamaktan.

Yoruldum,
İçime ağlamaktan.

Haykırmak istiyorum, en yüksek perdeden.
Sonra diyorum ki kendime; boşver neden?