Zülf-i yâre dokununca değişir sesinin tonu
Tane tane uyarınca gelir muhabbetin sonu
Büyük düşünemeyince isyan etmeye başlarsın
Öfkene de yenilerek kabına sığmaz, taşarsın!
Kaşlarını çatma öyle, bayramlık ağzını açma
Aksırmaya, tıksırmaya,
Hapşırmaya, kaşınmaya,
Salınmaya, yaşamaya,
Çıldırmaya, fıttırmaya
Da bir gün zam bekliyoruz!
Kuram, kural bilmem, şiir yazarım
Nokta, virgül koymam, yazı yazarım
Duygu ve düşünce önemli, derim
Beni zorlamasın, o dili yerim!
Şiirde, yazıda öze bakarım
Kişi ‘Açım!’ demiş; aş, su vermişler
Yememiş, içmemiş; merak etmişler
‘Beynim aç!’ deyince gülüvermişler
Bilgiden, ilimden nasipsizmişler!
Kişi dara düşmüş; öğüt vermişler
Selam verip sordum, ‘Hâlin nicedir?’
Şöyle bir bakındı, ‘Kahrım hiçedir!’
Aydınlık dururken karanlık niye?
Karanlık dost olur ‘Dost!’ diye diye.
Elbet her gecenin sabahı vardır;
Diyorsan kendine ‘En iyi benim!’
Belki de haklısın, en iyi sensin!
En iyi iyinin düşmanı bence,
İyi olmak yeter bence, ya sence?
‘Bir ben vardır bende benden içeri’
Yolunu yitirip bana uğrarsan,
Selamını verip hatır sorarsan,
İçtenlik gösterip ilgi duyarsan;
Bende yürek varsa yanıt veririm.
Aradığın sevgi belki bendedir,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!