Savaş Çelik Şiirleri - Şair Savaş Çelik

İçimde bir hoşluk
Sen ediyorsun buna bana
Çok karışık duygular
Sen yaşatıyorsun bana

Etkileyen o bakışları

Güzellik sahibi bizleriz
Güzellik biz de bulunur
Yeter mi bize? Biz arıyoruz
Biz güzellik severiz

Gülden, neşeden

Gelen şu vakitte
Mutluluğum mu var için de?
Yoksa o felek acıyla doldurup
Korkular mı salacak yüreğime?

HALLER

İpekten, kaftana bir bir giydikten sonra
Sarılmak mı olur çaputa, basmaya?
Attan, deveye tek tek bindikten sonra

İnceyim çok kibarım
Salınır gezerim bizarım
Koca ne bana ben güzelim
Herkes kendine bir baksın

Var mı benden daha iyisi?

HEZARFEN AHMET

Uçmak ister o kanatsız
Düşmek ister hiç ağrısız
Devlet-i ali muratsız
Hayali gerçek olmuştur

İhtiyarın hiç keyfi yok
Titreyen parmakları büzülmüş
Sigarası elin de sönmüş
Aklına gençliği şimdi düşmüş
Neydi o günler, onlar neydi diyor?

İKİ YÜZLÜ

Gireyim dedim kılıktan kılığa
Bugün de arsız ben olayım
Yüzümü çevireyim surattan surata
Bir gün de yüzsüz ben olayım

İNSAN1

İnsanın yaratılışı elbet dinlenilir bir hikaye kadar kıymetlidir. Fakat tamamı da bir hikaye de değildir. Ansiklopediktir, ciltliktir, sayfalardır,zamandır; okunası kütüphaneler dolusu kitaptır. Tecrübeleri, bilgileri onu hem eksilten, hem tamamlayan inanılmaz bir döngünün gösterişli kuruluşu içinde ki merkezidir. Benzersiz ölçüleri, özellikleri ve etkileri bütün yaşam sistemini varlığı ile derinden etkilemektedir. Şimdi olduğu gibi her çağda; her mekan da icatları, inançları, düşünceleri ve his ettirdikleri ile. Ve tüm yaratılanların, canlıların türleri olduğu gibi insan türleri de vardır ve olmalıdır da...Rengi ile, coğrafyası ile, besin zinciri,iklimi yakın toplulukları ile... İnsan bilinmezliğin bilinir tahakkümü gibidir. Sertliktir, yumuşaklık, güzellikdir, çirkinlik,berekettir, nekeslik...Ve hülasa tamamın hepsidir. Oysa sabittir ki ekseriyeti tamamı değil tam ben olmayı ister. Damarlarında kaynar ben olmak. Giyindirir onu yaşatır ve ona özgürlük,bireysellik,hak ve hukuk, azgınlık der...Özden çıkıştır artık bu. Yaratıcısının kendisine lütfunun mazariyeti icabınca oda verileni bulur ve paylaşır sanki yoktan yeniden oldurmuştur onu. Oysa her şey ona varmakta, ona gitmekte, ondan olmakta.Önce insan iken şimdi yitirilmiş öz ile tekrar ilk öze ve benliğe hicret etmenin adı gibidir. İnsanın o hali... Ama özünde ki enginlik, ölçülemeyen kabiliyet ona matematik ve fennin dışında bir öz güvenin varlığıdır bunca işe tevessüle cesaret kılan.
Cehalet değil bu, bilinse büyük bir ilimin ince işlenmiş nazarsız sanatıdır; gözleri, akılları temaşa ederek avutan...Sırra vakıf olan erleri rahmeti, kudreti ile doyuran, işte sen haksın ve hakkım...İnsana bir sır daha ver, insan olmanın dışında var mı büyük bir lütuf ? Varsa eğer artık insan olmak da ne fayda var bize? Şimdilik yeryüzünde insandan daha yüce olan yok. Aradığını dışında sanmanın şaşkınlığı, sarhoşluğu özünde bulmaya ona engeller, maraziyetler bahane kılmakta iken kendi harikuladeliğini, tasarımını, teknolojik bünyesini hala idrake inat olmakta olan o. Özünde ki şeytana öz benliği ayna tutmayan göz, akıl onda...

SÇ.

İnsanları birleştiren nedir? Ve ayıran? His midir? Bağlılık mı, sadaket mi? Mecburiyet mi?
İnsanı birey ve aile yapan ihtiyaçlar onu topluluk ve toplum da yapmıştır. Zora ki bir başlangıçtan söz edebiliriz fakat bu sonraları alışkanlıklardan gelenekselliğe ermiş bir topluluk kuralı olarak halen süregelmektedir. İnsanları farklılaştıran kudret onları cinsiyetleri ile yaratılmaya varlıklandırmıştır. Hayat çiftler den ve teklerden olan kuramlardan tevekküldür. 2+2; 4 etmektedir ve 2+3; 5 yani erkek+erkek; kadın değildir. Ama kadın+erkek ancak yeni bir insan için takdir edilmiş kuramın sonucu olmaktadır. Bu kuramın işlemesi bu kadar da değildir. Ve daha bir çok unsur ile belirginleşmekte ve gelişmektedir. İnsan yaratılışı sevgi ile bütünleştirilmiştir. Sevgi enerji ve dayanıklı bir bağ demektir. Sevgi olmadan insan olmaz, insan varlık bulamaz. Yaratımından insan ile varlık bulan sevgi başka bir varlığa erişimine bir yol ve araçtır. İnsan kendisi gibi olan insanı ve diğer tüm varlıkları ancak sevgi ile kabul eder. Akıl ile de tasdikler, kullanır.

SÇ.
26/11/2018