Sanmayın ki Zalim Olan Kahretmekten Usanır

Gözyaşlarım kanlı ama yarim bunu su sanır,
Yüreciğim feryad etmez, feryadından utanır,
Tek emelim onu görmek, zira ömrüm azaldı,
O zalimi sormayın hiç, her geçen gün saklanır.

Bu gidişle benim halim çölden beter toz duman,
Sevenlerin kaderi bu, geçmiş zaman, bu zaman,
Yerinde bir ağlarsın ki, sakın deme ağlamam,
Sanmayın ki zalim olan kahretmekten usanır.

Kalbim yavru bir kuş gibi kafesinde umutsuz,
Kapılmış da bir sevdaya çile çeker hudutsuz,
Mutlu olan ne bilir ki ne haldedir bir mutsuz,
Çile bağdır, iki ele zincir gibi dolanır.

Ne tedbirim kaldı artık, ne hevesim sevdada,
Yüreğimden hançerlenmek kaderimmiş dünyada,
Bu alemde mutsuz olan mutlu olmaz orada,
Çünkü aşka düşüp kalan jer alemde aldanır.

(YAĞMURLAR TÜKENDİ isimli Hece Şiirler 'inden > 89-90/100)