Sen masamda duran bir çiçek ol birtanem
Hatta bundan sonra senin adın mor menekşe olsun
Seni her gördükçe baharları hatırlayım
Her baktıkça sana güzelliğini hatırlayım senin
Sen benim en nadide çiçeğim ol sevgilim
Nalan-ı bülbül gibi aşkın kafesinde sızlar dururum
Çeşm-i giryanları mı silmez hiç kimse
Bir nazlı yare mecnun olmuşum
Hiç bir tabib şifa bulamadı bu yaraya ne deva ne çare
Aşkının şarabından daha içmeden sarhoş oldum
gülsü olmayan bülbül ötermi
bülbülü olmayan gül yeşerir mi
yani mecnun aşkı olmazsa leylanın önemi kalırmı
güzelliğini kimse görmezse güzelliğini ne önemi var ki
Semaat et gönlümün sesine
Efganlarımı duyuyormusun ağlayışlarımı
Artık ızdırap çektirme daha fazla
Kötü ve sarhoş bir rüzgar içimde
odamın sönen güneşini bulamıyorum
Kendimi kaybettim kaybedeli soramıyorum kimselere
ben neredeyim bulamıyorum
Dayan nergis çiçeği
Toprakların susuz yaprakların dökülmüş biliyorum
Ama dayan güzelliğini baharlardan mahrum bırakma
yokluğunla mahrum bırakma yazları
Aç yeniden nergis çiçeğim
ben kalbimin boşluğuna senin için bir saray bile yapmıştım
sen benim sarayıma ne yaptın
ben seni filizlenmen içim tohum gibi yüreğime ektim
Sen benim gülüme ne yaptın
Ne kaldı ki elimde be felek
Aldığın yetmedi mi
Ne saf bir aşkım kaldı elimde Ne de çıkarsız bir
sevgim
Çektiğim yetmedi mi
Ayaklarının altındayım bir sonbahar yaprağı gibi
Ağaç dallarından dökülür oldum
Yolumun ışığını kaybettim Yokluğunda
Bulutlu bir gün gibi mavi Gökyüzümü göstermez oldum
Seni öldürdüm içimde
Sen benim hep on yedi yaşımsın
Hala ilk aşkım ilk korkum ilk heyecanımsın
Hala en güzel derdimsin benim
En güzel şiirimsin sen
Sen benim hep on yedi yaşımsın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!