Yıkılmış bir ev gibi moloz yığınları var içimde
Evimin duvarları solgun gibi
Issızlıktan boğulmuş çaresizliğim
Muhabbet yemiş bir mahkum gibi
Kurtulamıyorum
Kışta unutulmuş bir çiçek gibiyim yokluğunda
Güneş sönmüş dünya gibi karanlığım
gülen bir mutsuzum sensiz
Bırakıp terkedilmiş evler gibi harabeyim
Bir çocuk gibi muhtacım sanki
Belki de kalabalık bir şehre benziyorumdur
Aşk da yaşamakta zor iş be
Hayat zor yalansız bir aşk yok bu dünyada
Her şey bir kağıt parçasından ibaret
Aşk da yaşamakta sevilmekte öyle
Hiç kimse bakmaz kalbine bu dünyada
İnsanlığının bir önemi kalmaz o varsa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!