Salih Kozan Şiirleri - Şair Salih Kozan

Yaradanı düşün tefekkürle an,
Manevi iklimin rengine boyan,
Medet dile haktan günahkar insan
Akıl ile fikretmenin zamanı.

Dünya yalan malın mülkün yalandır

Dört bir yanda seni arıyor gözüm
Analar gerçekten, yar dedim anam
Senin varlığınla gülüyor yüzüm
Sensiz bana hayat har dedim anam

Ah bir büyük şehre gidelim derdik

Dilinle tevhidi ikrar ederken
Hak yola bedeni sermektir iman
Bin bir sıkıntına çare ararken
Kalbinle huzura ermektir iman

Melekler nurdandır, inanmak haktır

Rasulun varisi pirlerin piri
Üstazım Süleyman Hilmi Tunahan
Gönülller sultanı ey gönül eri
Üstazım Süleyman Hilmi Tunahan

Canlı kitaplarla yayarken dini

Sen kimsin bilir misin, anlatayım dur hele
Tarih canlanıyor bak! Bir bir geliyor dile

Sen, Allah’ın bir kulu, Muhammet Ümmetisin
Sen Osmanlı torunu, İslamın ziynetisin

Tarihini bilmez bu gençlik neden?
Okuda ilimle dol dol diyorum
Vatanı bizlere emanet eden
Ecdadından örnek al al diyorum

Sana rehber olsun mübarek Kur’an

Doksan bin yiğidin, tekbirdi sesi
Kara kış ve boran kesti nefesi
Sorarsanız bana eğer neresi
Sarıkamış'tadır kar çiçekleri

Tarihe baktıkça yürek sızılar

Secdelere kapanır şu günahkar bedenim
Cemalindir tek arzum cennetinde gözüm yok
Rabbimsin Allah’ımsın ey merhamet edenim
Bir yetim çocuk gibi kapındayım sözüm yok

Resülü zişanımız başımıza sertaçtır

Ayrılık ansızın gelirse bir gün
Elveda demeden sus da öyle git
Beni yüreğinden eyleme sürgün
En ücra yerine as da öyle git

Yanıp kavrulurum, aşkın közünden

Bak yine dile geldi, sana olan hasretim
Seni sensiz yaşarken eriyorum sevdiğim
Ömrümün baharında, bu can kalmışken yetim
Sevginle yüreğimi sarıyorum sevdiğim

Bir sorsan yar halimi, bir bilsen ne haldeyim