Salih Kozan Şiirleri - Şair Salih Kozan

İnsan bu dünyada, fanidir fani
Krallar,sultanlar nerede hani?
Ölüme ne çare, kim olur mani?
Vuslata uzanan yol bizim bizim

Avrupadan çıkma rock ile cazı

Sevgin süzülüyor yüreğimden
Hüzünlü bakışlar var gözlerimde
Yüreğim hüzünlü gözlerim buğulu
Ey sevgili!
Ey hasretinden yok olduğum sevgili
Ümmetin garip mabedler mahzun

Her karış toprağı Şehitle dolu
Ana şefkatiyle sar Çanakkale!
Bağrında yaşıyor can Anadolu
Şanlı Mehmedime yâr Çanakkale

Tarihini yazdık bütün Cihana

Manevi deryaya dalalım diye,
Sevdiğin kullardan olalım diye,
Allahım rızanı alalım diye,
Yürürüz yolunda, yürüt Yarabbi! ..
Günahkarız bizi, affet Yarabbi! ..

Gözyaşım sel oldu derde düşeli
Derdime bir derman bul be doktor bey
Aşkın ateşinde piştim pişeli
Gülmedi hiç yüzüm bil be doktor bey

Bu derdin şifası bulunur dersen

♥ ♥ °°۩ ۞ ۩ Naat-ı Nebi Gönül Hasreti ۩ ۞ ۩ °°♥ ♥

On dört asır öncesi insanlığa sen doğdun
Aydınlattın kalpleri nur yüzlü peygamberim
Kurumuş topraklara damla damla sen yağdın
Yeşerttin gönülleri nur sözlü peygamberim

Huzur İslam’dadır bilsin şu dünya
Tekrar geri gelsin namus ar hayâ
Sevgi hüküm sürsün bitsin bu rüya
Özlemim bu benim, olacak derim

İslam güneşimiz küfrü boğacak

Ezan davet etti,hemde beş vakit
Huzuruna varamadı bu miskin
Ruhlar aleminde yapmışken akit
Yemininde duramadı bu miskin

Dünyada kalacak,servetle malla

ŞİİRİN HİKAYESİ

Köyümüzde bir hasan dayı varmış... Fakir mi fakir, garip mi garip.
Hasan dayının bir tanede çocuğu varmış. Varı yoğu, bir tane tavuk ve birde horozmuş. Hanımı çocuğuna her gün tavuğun yumurtasını pişirip yediriyormuş... Gel gör ki günlerden bir gün tavuk ölmüş ve çocuklar yumurtasız kalmış.
Hasan dayı çaresiz.... Çocuk aç, hanımı ise perişanmış.
Başlamışlar ağlamaya çocuk her yumurta dedikçe ağlıyormuş Hasan dayı ve hanımı

Sen elini Rahmana aç
İlim olsun başına taç
Tüm aleme huzuru saç
İlme koş ha! can çiçeğim

Hakiki bir ümmet olda