Günün bütün yorgunluğunu atabilmek için cebimdeki anahtarı hızlıca kapının kilidiyle buluşturuyorum. Sensiz geçecek olan ilk gecenin hüznü ile ellerim varmıyor ışıkları yakmaya, üzerimdekileri gelişi güzel atıp bir kenara uzanıyorum müzmin koltuğuma.
Birşeyler yapmalıyım diyorum kendime.
Kendime diyorum çünkü kendimden başka konuşacak kimsem yok.
Sanırım bir kahve yapsam iyi gelecek.
Sadece kahve yapmanın yetmediğini içimdeki bu yazma isteği uyandığında anladım bak yine tutuştu parmaklarım.
Oysa daha birkaç saat önce sana dair tek bir cümle dahi yazmamaya karar vermiştim.
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta