Durma daha soyun bu kadar yetmez
Aç bakalım aç sen aç terbiyesiz
Söylenenler sana hiç mi kâr etmez
Kaç bakalım kaç sen kaç terbiyesiz
Daha günahlara fazla girmeden
Ölümün yaşı yok unutma sakın
Yalancı dünyaya gönül vermeden
Ölümün yaşı yok unutma sakın
Baharlar yaşadım güller açmadı
Sarmadı elimi beni unutmuş
Hasreti taşıdım günler geçmedi
Varmadı yanıma beni unutmuş.
Sormadı halimi beni unutmuş
Kapıları kapatmalısın
Işıklarıda
Bu günden kurtulmalısın
Güzel bir rüyayla
Büyük savaşlardan çıktın
Yorgunsun
Gecenin karasında parlıyor mermer evler
Gecenin yarısında korkuyorum onlardan
Tenha yerde çaresiz yatar güçsüzler devler
Ayrı düşmüşler gayrı atadan dosttan yârdan.
Kaçarım bu kâbustan ürkütür düşünceler
Kaybolunca değerler gönüller özler utanç
Çökünce kibir gurur kulaklar gözler utanç
Tertemiz akıyordu aşk adlı pınarımız
Bulandı sevgi seli sevdalı sözler utanç
Dünya ne duygusuz dönüyor kalbim
Başım çatlıyor başım dönüyor
Aklımdan ah bu çılgın aklımdan
Anılar bir türlü çıkmıyor
Anılar annem gibi
Bir haber gönderdi meçhul sonsuzluk
Pılını pırtını bırak gel dedi
Gülmedi şu yüzün yetti onsuzluk
Umudun sevdiğin işte gelmedi.
İmkânsızlıklar içindeydin biliyorum
Gidemedin göremedin
Hasta anacığın ne yapardı tek başına
Onu bırakamadın.
Sevmek delicesine, görmeden sevmek
Bir köşede suskun, kendi halinde,
Yaşadım dürüstçe, vicdanım rahat.
Üzmeden kimseyi ben hiçbir günde,
Yaşadım dürüstçe, vicdanım rahat.
Ne mala ne mülke gönül vermişim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!