Gözlerine doldur güneşi, bahara dokun!
yüreğinden en billur ırmaklar süzülsün
en nadide çiçekler açsın tebessümünde
öyleki dört mevsim içsin yüreğimi
ruhuma düşsün zümrüt gölgeler
memleket türküleri söylensin gamzelerinde
Aşkın kanununu kendin üretme
Aşkın öz ruhunda vardır ar gönül
Kırma gül dalını, bırakıp gitme
Kanatmadan bu yaramı sar gönül.
Derdest olmuş saçıma düşen aklar
Çoban yıldızıydı parmaklarından sıçrayan
Gökyüzüne.
Güneş gözlerini kırparak bakardı yüzüne.
Her yıldızın parıltısında rengin.
Bir sevda mevsimi kadar engin.
Deryalar saklı yüreğinde,
Gözyaşlarımı avuç avuç içirdim serçelere
Yüreğimde senden kalan elemli keder...
Şimdi güneş asılı kalmış bu şehre
Bir yaralı serçenin şarkısı gelir uzaktan
Turnalarıda vurdular, gelmezler artık...
Yaralı bıraktığımı biliyorum seni oralarda
Asr-ı saadetten doğan o iki hece;
Aydınlandı bir sesle; asırlık gece.
Selâm: ulviyet, esenlik, güven, selamet
Yürekte bahar, serde doğru istikamet…
Bir hicran yarası depreşir bende
kanım ivmelenir şimdi bedende
aydınlık masum yüz o edep sende
gülüşün beklenen şarkımı nedir?
Marifetinden bir yekta kemalin
Geceme doğan o mah yüzün var ya
Gözleri sevdalım maralım benim.
Gözlerinden billur nehir akar ya!
Düşleri kırık, ah yaralım benim!.
Öyle sevmişim ki sanki ezeli
Seni hatırlarım sabahlar içinde
Ve ardımızca yürüyen sessiz hüzünü
Çiçekler açardı mahmur gözlerinde
Hatırlarım bahar misali o mah yüzünü.
gül kokulu ellerindi akşam üstü ıslanan
Seni hatırlarım yağmurlu bir günde.
Kor misali düştün, kanıma aktın
İçimde çağlayan hırçın ırmaktın.
Yüreğimde bir kör düğüm bıraktın,
Bu düğümü artık çözmek zor yarim.
Gizimde sakladım asudelerini,
GÖZLERİN
Senin gözlerin türkü mü, şiir mi.?
Yoksa deryalarla gözlerin bir mi.!
gözlerin aydınlık
gözlerin huzur.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!