Gül yüreklim diye gönül vermiştim
Ümidimi yollarına sermiştim
O beni bende onu çok sevmiştim
Bir gün olur, dersin yârim dersin.
Vuslatın önüne çekilmiş perde
İnsanlar geçer hayatından İrili ufaklı
Kimi sıradan, kimi yürekte saklı
Kimisi noktan olur, kimisi virgülün
Kimisi döşte yaran olur, kimisi bir gülün.
İnsanlar geçer hayatından İrili ufaklı
Kimi sıradan, kimi yürekte saklı.
Aşkın diyetini ederken eda
Ardında saklanır en acı veda
İçime saplanan bu kara sevda
Bir kor misali tüter yüreğimde.
İnsan sever, için için kanar ya!
Fazla yaşatmaz beni, son attığın ok’un
Bir gece sessizce gel yarama dokun!
Şimdi vurduğun yerden bir kızıl kan sızar
Başkasına açsam derdimi, sahibi kızar.
Bilmem ki mutlu musun, güler mi yüzün?
Ümit dağlarında açan kardelenim,
meltemlerle esen nazlı çiçeğim.
Adını duyunca çarpar yüreğim,
Ölümsüzlüğün sırrını senden öğrendim,
Fani sevdalara nasıl göçeyim.
O şiir, ruhundan ruhuma düşen gölgelerin seremonisiydi! ...
Her ürkek gölgenin ardında ki aydınlık
sızar yürek penceremden
basamak basamak...
hep istikbale kilitlenir insan
nasıl bir şeyse yaşamak!
Sensiz yılladı İçimde mor kışlar
Maddede manasız sensiz bakışlar
Hatırlatır seni öter de kuşlar,
Mevsimde yazım seni çok özledim çok.
Bir gün gülerken görmedim seni
Rahmetin gözyaşları bu yağmur
vurur pencereme çisim çisim,
Ve içimde hep o isim...
Şimdi topluyorum bakışlarını
demet demet, çiçek çiçek
Nereye baksam hep senin izin.
Şakağımda kurşun gibi duran yar!
Ne sende Leylanın vefası
Ne bende Mecnunun sabrı var
Neylersin sarp dağların ardı kar!.
Yükledim yüreğimi sabahın hüznüne
Bir kadına rastladım
yüreği yüreğime
gözleri gözlerime değdi.
mahzunca başını yere eğdi.
Kimbilir ne türküler saklıydı yüreğinde
çocukluğundan kalan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!