Soyguncu soysun da, vurguncu vursun
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Devamını Oku
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Yeryüzü bir tuval gibidir, benzetene, becerebilene...
Her fırça darbesi bir imge, bir can, bir canlı...
Her renk, farklı bir olay...
Mesela pembe, aşk... Sevinç, heyecan..
Beyaz masumiyet, temizlik, arınmışlık...
Mavi umut, yarın, beklenti, biraz huzur açığı...
Gri mi?
Şiirdeki gibi...
"Karamsarlık", kir, pas... Gerginlik... Savaş bulutu sanki...
Ve insan..
Elinde fırça.
Düşüncesini yansıtır, yaşadıklarından hissesine düşeni...
En çok da korkuyu, açlığı, sefaleti nedense....
Zulmü, zulmedenleri...
Hayat böyle..
Bir resim gibi...
Tebrikler Önder Bey, Kardeşim..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta