Recep Uslu Şiirleri - Şair Recep Uslu

Anadolu’nun çok güzel bir köyündeyiz.Hasan dağının yamacına yaslanmış çok şirin bir köy.Çok yakın aha şurda..sıcacık misafir sever insanların yaşadığı bir köy.Çengeller köyü.. henüz elektrik gelmemiş, insanlar geceleri; kandil, lamba veya lüküzlerden yararlanıyorlar. Bilgisayarı, televizyon bırak radyoyu bile bilen yok. Uzun kış gecelerinde Adil dedenin evinde toplanıp onun hoş sohbetlerini, anlattığı hikaye, menkıbe ve masalları dinleyerek vakit geçiriyorlar. Anlattığı menkıbelerden ders çıkarmaya çalışıyorlar. Adil dede, benim dedem. Başka torunları da var ama Mustafa’yla beni çok sever. Her seferinde ocak başında bizi dizlerine oturtur ve “okuyun oğlum Allah’ın ilk emri oku, sizde okuyun ki adam olun”der.
Bir gün Adil dedeme:
-Dede arkadaşlarımı çağırayım da bize masal anlat.
Dedim.
-Kocanana sor. Dedi
Kocana bizde annenin annesine veya babanın annesine denir.

Afakanım kabardı gözler dönmüş
Sizlere mahcubum insanlığım ölmüş

Aldım elime Zagor baltasını
Kuşandım belime Zoro kılıcını
Zarar vereceğim

Sen benim baharımdın
Baharımda çiçektin
Gittiğin her yerden
Hemen dönecektin
Annem özledim
Oğlum dediğinde

Gözlerim uykuya direniyor
Kabe’de Cuma namazı kılacağım
Kendimi öyle şartladım ki
Bütün günahlardan kurtulacağım

Mahşeri bir kalabalık var

Ölüm canlılara yazılan yazı
Milyonlarca yıldır dinmiyor hızı
Her gelişinde de üzüyor bizi
Allah’ın sözüne kulak verelim.

Hep birlikte geçiyor yıllarımız

Allahtan ümit kesilmez, sırrına erilmez
Kuluna ne verdiğini hiç kimse bilemez

Asırlardır Nebiler çilelerle boğuşmuş
Doğruyu bulan imanlı insanlar oluşmuş

Benim bir yurdum var
Yurdumda yurtlar var
İçinde çocuklar
On yaşında onbir yaşında
Yurtta kalmaları yasak ama
Kalırlar

Geldi sessizce koltuğa oturdu
Darbeyi yapıp başkanı bitirdi
Yönetime isteğini getirdi
Yürü be Süleyman kim tutar seni

Yanına aldı Yılmazla Bilgici