Ramazan Oglu Şiirleri - Şair Ramazan Oglu

Vaz geçilmiyor etten, kemikten...
Seviyorsa insan, taa gönülden;
Alışamıyor sevdiğinin yokluğuna, öyle aniden...
Aldığım nefes bile sen olmuşken;
Nereye gidiyorsun; ardında bırakıp beni,
Böyle çaresizce ve eperken?

Sarsan bedenimi;
Saçlarımı okşasan.
En güzel anılara,
Kollarında kavuşsam...

Tutsan ellerimi.

Biri gelsin;
Bitmeyen, şu karanlık yalnızlığıma.

Umut getirsin;
Sevgiyle,
Özlediğim herşeyi...

Tüllenen geceler,
Kahreden hasretini, ruhuma yükleyen geceler!
Ah!!! Sensizlikle uzayıp giden geceler!
Aşılmaz engeller, tükenmiş çareler...
Henüz sönmedi ama,
Ümidin alevi, titrer...

Ne yedimse, aşk yaptı,
Sensizlikte savrulurken.
Istırabım, hep arttı;
Kurtulmayı umarken...

Hiç emin değilim, yarınımdan, günümden;
Aslında sensizlik hariç, korkmuyorum ölümden.
Kazanabilseydim seni, bir gün olsun, gönülden...
Kaybettiğim olmayacaktı, şu kederli ömrümden.

Yüreğimden gelen ses,
Şiirlerde yankılansın.
Benden ayrıyken aldığın her nefes;
Sana aşkı hatırlatsın.

Sevdiğim, yüz vermiyor, ne fayda aşıktır bendesi.
Göstermiyor, güneşten aydın, gülümseyen çehresi.
Duymak dahi istemiyor, zatına yazılır namesi...
Hiç bilmiyor, eseridir, kederimin her dizesi...
🍁🍁🍁

Körpeyken lazım insana;
Güç verir, büyütür sevgi.
Anlam katar her cana;
Candan öte, candır sevgi.

Şarttır ve gerek yartılana,

Kimseler saymasın, sen sev yeter;
O güzel gözlerle, yaslı gönlüme, bir kez olsun, değ yeter!!!