Tanıyamaz oldu aynalar,
Şu gördüğüm, ben midir?
Hasretin ciğerimi dağlar;
Gözlerimdeki nem midir?
Bakışlarına susadım, sensizlik çöllerinde.
Yüreğim kavruluyor, hasretin rüzgarı ile...
Yokluğun, üşütüyor beni her gece.
N’olur! Unuttur kederimi, gözlerinin derininde...
Çok ağlattın, ey talihim; az da gülümse!
✍️🌖🍁
Bahar gelsin,
Çicek açsın kuru dallar.
Hiç koşmadan, yorulmadan;
En sevdigimiz yerlere gidelim,
Unutamadığımız, ayrı kalamadığımız beldelere gidelim.
Geldin yine aklıma;
Unutamadığım,
Aşka dair, en tatlı sözlerle;
Kalbe işleyen bakış ve gözlerle;
Beni meftun eden,
O güzel gülümseyişinle.
Gecenin karası gibi aşk;
Rüzgarı, içimi titretiyor.
Yüreğin yarası gibi aşk;
Derinlerde, kanıyor.
Ölümün acısı gibi ayrılık;
Gözyaşım, yağmur olmuş, akıyor.
Artık ben, ben değilim;
Sen-imi, nasıl kaybettim?
Anlıyorum ki şimdi,
Meğer ben, sen-mişim...
Yandı geçmiş;
Kayboldu hatıralar,
Mazinin, zifiri karanlığında.
Silik de olsa;
Yer etmiş, her güzel şey,
Yalnızlığımı seyrediyorum,
Gönül dünyamda;
Sonsuzluğa uzanan bir gök;
Engin mi engin, masmavi bir deniz;
Bir de mütemadiyen,
Zihnimi meşgul eden,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!