Pişmanlık Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Pişman mıyım sanıyorsun seni sevdiğime?
Hışmına katlandığıma,
Sineme çektiğime dargınlıklarını,
Başımı dertler, yüreğimi yaralar içinde bıraktığına?
Pişman-mişman değilim anam-babam…
Getirme
Hatırına.

Kıştan bahara çıkan pişman mı olur?
Pişman mı olur geceyi yaşayıp mehtabı seyreden,
Dua eden; ellerini kaldırıp kaldırıp Tanrı ‘ya,
Bir kuşu, bir çiçeği, bir kelebeği seven?
Pişman mı olur
Canının değerini
Bilmeyen?

Sana ömrümü harcadım da, pişman değilim,
Olsa; bir ömür daha harcarım seve seve,
Cömertçe alır Tanrı ‘dan, sana da cömertçe harcarım,
Ne bir pişmanlık duyarım ne bir üzüntü,
Gururlar üstüne gurur duyarım üstelik
Kaldırıp ömrümü sana verdim diye,
Kalmayacaksa; varsın kalmasın hiçbir şey
Geriye.

Pişmanlıksız günlerle dopdolu anılarım,
Başıma gelenlere mi yanarım?
Çilelerim, acılarım, sancılarım
Bir büyük karasevdanın cilvesi,
Her karasevdanın elbette vardır bir bedeli,
Pişmanlık
Neyin nesi?

(DEĞNEKSİZ ÇOBAN isimli Serbest Şiirler 'inden > 39-40/100)